Ellerin Nerde Anne?

tarafından demirci mustafa 21.12.10 21:26

Ellerini özledim anne. İçinde güneş olan ellerini, içinde alev olan ellerini, içinde ateş olan ellerini. Ellerin nerde anne?

Saran
ellerin,seven ellerin. Her bir çatlağında dert ekili, acı ekili, hasret
ekili ellerin. Buğday kokulu, toprak kokulu ellerin. Ellerin nerde
anne?

Ne mavi gök
kandırıyor beni, ne de yeşil dağlar. Ne de akan sular. Ellerin nerde
Anne? Öpmeye doyamadığım, öpmeye kıyamadığım, öpüp insan olduğum, öpüp
durulduğum, yokluğunda vurulduğum, bulamadığımda kırıldığım, ellerin
nerde anne?

Bir kına vurdun
ellerime murattır diyerek ve uğurladın uzak bir şehrin sisli
akşamlarına. Yüreğini yakarak, ağlayarak. Ama gülümseyerek. Kanlı bir
gözyaşı idi parke taşlı kaldırımlara düşen. Bir yanı senden, bir yanı
benden. Anam sağlıcakla kal, anam öpem ellerinden. Bir daha, bir daha.
Anam ağlıyorsun, gözyaşını gösterme sakın bana. Yaşayamam. Her şeyi
taşırım inan, dağları taşları ama gözyaşını taşıyamam. Bunları
haykırarak biniyorum metal renkli bir şehirlerarası otobüse. Anam
diyerek geçtim, anam diyerek ölmeye ant içtim her kilometrede. Anam,
anam, ellerin nerde?

Şimdi
kır saçların gelmekte aklıma. Derdini kederini ve yılların yükünü
saçlarına mı anlattın sen anne? Kır saçlarında geçmişimi aradım. Emeğine
bulandım. Saçlarında vefaya, saçlarında emeğe, saçlarında alın terine
bulandım. Sen Fatma kadın. Yedi canın anası. Sen Fatma Kadın. Bu canın
küçük ama tek dünyası. Bu canın sevdalısı. Yanı başımda olduğunu, yanı
başında olduğumu hissediyorum ana. Şimdi dört dağın ardından
sesleniyorum sana. Ellerin nerde ana?

Buğday
başaklarında saklısın sen. Toprağın insanısın. Çatlayan topraklar
emeğini inkar edemez. Toprakta mahsul, mahsulde emek, mahsulde mutluluk.
Ekmek senin elinde güzeldi ana. Ekmek senin elinde tüterdi. Yalan mıydı
anne, ekmekle beraber senin ellerinde pişerdi. Sana göre ellerin böyle
daha güzeldi. Ellerin, ellerin nerde anne?

Çok
geceler üzerimi örtüyorsun sisler arasından gelip. Hiç dinmeyen ve
bitmeyen terini kollarınla silip yorgun beninle beni izliyorsun. Anne,
neden beni çok seviyorsun. Ellerinle alnımı sıvazlayıp, öpüp koklayıp
gidiyorsun. Ellerinle uzanıyor ellerim karanlık gecelerde, anne ellerin
nerde?

Hiç
büyümedim ki ben anne. Bıyıklarım çıktı bak. Evlendim. Aş kaynar oldu
evimde. Ama yerin, ama sevdan eksilmedi, daha da devleşti gönlümde. Seni
diledim evime. Bir camı çatlamış gözlüğünle çilekli patikler öresin
evimde. Çilesiz günler göresin evimde. Senin ellerinde daha bir açardı
ördüğün çoraplara işlediğin çilekler. Bana bir çorap yolla ana, bir
çilek kondur sol yamacına ki çilek dalları açsın her bir yanımda. Bana
bir çilek yolla ana ellerinden örme. İçinde gözünün nuru, elinin emeği
olsun, içimde ellerin olsun. Değil ayağımda, başımın üstünde dursun.
Ellerin ana, ellerin ne olursun ellerin nerde anne?

Her
şeyden kıskandım seni, ayazdan ateşten, hatta gülden güneşten. Tenine
bir saç teli düşmesin istedim. Gözlerin hiç ıslanmasın istedim.
Ağladığın zamanlar senin gözlerinden yaş akardı, benim yüreğime de
zehir. Ağladığın zaman dünya başıma yıkılırdı. Bir kör düğüm gelir
boğazıma takılırdı. Sen ağladığın zaman nefes alamazdım anne,
yaşayamazdım… Hele hele ellerin anne, avuçlarıma almadan uyuyamazdım.
Ellerin nerde anne?

Adını
andığımda dudaklarımın çatladığı yarim benim. Ciğerim canım, cennetim
benim. Yüreğim benim. Bana yaşamın ne kadar güzel olduğunu, sevginin
böylesinin ne denli özel olduğunu öğrettin. Evimdeki çiçeklerin hükümsüz
olduğunu, bendeki sevginin ölümsüz oluşunu, yanaklarını öpmenin ve
ellerini tutmanın doyumsuz oluşunu öğrettin bana. Şimdi ellerin olmadan
gülümsememin olumsuz oluşunu da. Ellerin nerde anne?

Umutlarımda
sen varsın annem düşlerimde sen varsın. Beklentilerimde sen. Yaşamıma
yön veren sen. Yol veren sen. Aynaya baktığımda seni görüyorum
gözlerimde. Yüreğime dokunduğumda seni buluyorum. Sana ve senin sevgine
yöneldim. Seni öylesinde çektim ki içime, sende değilim ben, sen
bendesin. Adımı unuttum anne, benim adım sensin… Hadi uzanıver dağlar
ardından. Bir tandır ekmeği olsun. Bir de ellerin ki yüreğimdeki kanama
dinsin. Yetmiş yılın izi yüzüne işlemiş ana. Yüzündeki her çizgide
mahcubiyetim var ama. Şu çizgi sende yük oluşum, şu çizgi doğuşum, şu
çizgi gençliğim anne. Cemalin düşüyor ufkuma gözlerimi kapadığım an.
Yetmiş yıl eskitememiş seni. Yetmiş yılla güzelsin anne. Şimdi yağmur
yüklü bulutlar mekan eylemiş kenti, birazını yolladım sana, gelip
saçlarında dursunlar diye. Kınalı saçların yağmurun tadına koksun.
Yağmura tutuyorum kınalı avuçlarımı. Aynı kınanın kokusu gelip beni
bulsun. Bugün ellerine bir kez daha kına vur anne. Kına murattı
töremizde. Kına mutluluktu evimizde. Kına sevince dairdi. Beklenene
dairdi. Seni seviyorum anne, seni çok seviyorum anne. Seni diliyorum
anne, seni özlüyorum anne. Gözlerimi her kapatışımda seni görüyorum
anne. Şimdi bir kına daha vur ellerine. Senin mutluluğun olsun seni çok
sevişim. Seni ummadığın dilemediğin ve bilemediğin kadar sevişim. Seni
seviyorum anne. Seni seviyorum anne. Şimdilik selametle kal. Hele şu
kınayı ellerine sür de. Annem, annem. Ellerin nerde?

İbrahim Şaşma

Allah cc. emanet olunuz selam ve dua ile.

Ptsi	Salı	Çarş.	Perş.	Cuma	C.tesi	Paz
				1	2	3
4	5	6	7	8	9	10
11	12	13	14	15	16	17
18	19	20	21	22	23	24
25	26	27	28	29	30