ANNE

ANNELERİMİZE.
. .
Anne inleyen bir ney, anne hicrandan yumak,Gözleri buğulu, nemli ve
her zaman zâr zâr...Kaderidir annenin ocaklar gibi yanmak,Hep hüzünlü
eser onun ikliminde rüzgâr. Kuşlar gibi titrer o güneş yüzlü
nevhayâl,Sîmasında alacakaranlık endişesi...Her mevsim ayrı bir
ızdırap, ayrı bir melâl;Dilinde özleyişlerin sihirli bestesi... Sînesi
sımsıcak, çehresi de îmâlıdır,Semtinde herdem bir büyülü râyiha
eser.Duyguyla süzülmüş gözleri hep hummâlıdır,Altın şakaklarında sarı
güller gibi ter. Rahmet-zahmet iç içe... bilmez geçen zamânı,Ne
yazları, ne kışları, ne renkli bahârı,Ne gurûbu ne de şafağın söktüğü
ânı,Her zaman duman dumandır o nazlı efkârı...Bir kuluçka gibi sancılı
gecelerinde,Hep şefkatle çarpan kanat sesleri duyulur...Amansız
hislerin öldüren pençelerinde,Yüreği bir matkap salınmış gibi oyulur.
Elemi çok olsa da şekvâsı işitilmez,Bir Eyyûb sabrıyla göğüsler
hiç-olmazları...Onda ızdırap bitmez, acılar dinmek bilmez,Sönmeyen bir
azimle aşar aşılmazları. Kanmaz aslâ sevmeye, O sevgiye susuzdur,Şâire
"su" dedirten hisle "evlât" der inler.Herkes derin uykularda iken o
uykusuzdur,El açar Yaratan’a balalarını diler... Yürüdüğü yol, onun
hislerinin yoludur,Durmaz, bir süvâri gibi yürür dolu dizgin...O,
yeryüzünde en ululardan uludur,Sînesi meleklerin sînesi kadar engin...
Zambaklar gibi sihirli çehrende,Varlığımı kucaklayan bir ışık;Duydum o
duyulmazları sînende,Sen bir rüyâsın benim için artık... Nûru öteden
pırıl pırıl sîman,Ukbâ derinlikleriyle büyülü...Tülleniyor hülyâlarımda
her an,Ölümsüz rûhunun bembeyaz tülü...Bir yâd-ı cemîlsin, kabrin
sîneler,Hazan yaşamıştın; ölüm bahârın...Duâyla gerilmiş bütün
gönüller,Berzah yamaçlarında bestekârın.

M.FETHULLAH GÜLEN