Gözümü Gördüm, Âmâ Aynasında

tarafından **RüveYde** 24.08.10 13:13

Gözümü Gördüm, Âmâ Aynasında

VAPUR iskelesinin bekleme salonundayım. Araba vapuru kıyıya iyice yakınlaştı Ben onu izlerken, iki âmâ bastonlarıyla tık tık gelip oturacak yer aradılar. Yanımdaki koltuklar boştu, oradakiler hep birlikte
onları oturttuk Bunlar arkalarına dayanmışlardı ki vapur da iskeleye yanaşmaya başladı Derken herkes vapura binme, işe yetişme telâşıyla vapura doğru yürüdüler. Bekleme salonunda sadece ben ve iki âmâ kalmıştık. Yardım teklif ettim .Sevinerek kabul ettiler .Onlar birbirinin koluna girdiler, ben de birinin koluna girdim, küçük adımlarla yürümeye başladık

Turnikelerden vapura varmak için ne kadar uzun ve adım başı engellerledolu bir yürüyüş yapmak gerekiyormuş, ilk defa farkına vardım. Halbuki her zaman orayı üç beş adımla geçip vapura binip gidiyordum. Benim için gayet sıradan, yapageldiğim bir şeydi bu. Fakat onlar için o iki adımlık mesafe bile, göze alınması ve ondan sonra da gerçekten dikkatle, endişeyle ve adeta diken üstünde yürünmesi gereken çok ciddi bir yol idi.Bana ise gayet kolaydı, fakat bu kolaylık Allah’ın, bana lütfettiği iki adet gören gözle mümkün oluyordu.

Küçük adımlarla ilerlerken, bir yandan da tanıştık; isimleri, Semih ve Muazzez imiş Semih bana, “Siz çok iyi birisisiniz” dedi “Yardımcı olmanız bizi çok rahatlattı” Meğer yollarda yürüyebiliyor, fakat vapurlakarşıya geçmek için yardıma ihtiyaçları oluyormuş

Ben bu yaptığımı, öncelikle bir insanlık görevi olarak yapıyordum .Onlara, “Her insan iyidir” dedim, “Allah, her insanı iyiliklerle donatıp gönderir dünyaya, ancak bazıları bu iyi taraflarını zamanla bir şekildeunuturlar”
Tebessüm ettiler

Derken vapura binmiştik, onları düşmeden yolculuk yapacakları emniyetli bir yere götürdüm
Semih bir hatırasını da gülerek anlattı, o arızalarını aşmış mutlu olabilmenin sırrını çözmüş biriydi:

Bir gün metroya binmiş ve sarsıntıdan dolayı da kendine bir an önce oturacak bir yer bulma telâşına girmiş. Kimse de yardımcı olmadığı için baston yardımıyla oturma yerinin kenarı diye tahmin ettiği bir yere
dokunmuş “Hah buldum!” deyip, bırakıvermiş kendini koltuğa. Bırakmasıyla birlikte bir bağrışmadır kopmuş. Sesini duyduğu adam, “Kör müsün be kardeşim üzerime oturuyorsun, patlatacam başına şu çantayı” diye
kükremiş Semih de “Elbette körüm” demiş, “Görsem oturur muyum…”

Bunları anlatırken de, bitirince de gülüyordu .Beraberce epey güldük

Karşıya varınca vapurdan yine beraber indik Sonra vedalaşıp ayrıldık Onlar yollarına gittiklerinde arkalarından teşekkür duygularıyla baktım. Görmeyen gözleriyle, bana hiç dikkat etmediğim çok şeyi göstermişlerdi

Bu yaşıma kadar gören gözlerim, görme nimetinin hayatımı ne kadar kolaylaştırdığını görememişti Allah’a gördüğüm saniyeler adedince şükrettim Fakat gören iki gözün karşılığı olarak çok az bir şükürdü bu…

Ptsi	Salı	Çarş.	Perş.	Cuma	C.tesi	Paz
				1	2	3
4	5	6	7	8	9	10
11	12	13	14	15	16	17
18	19	20	21	22	23	24
25	26	27	28	29	30