:( BaBa DeYiNCe ):

tarafından EyLüL 11.08.10 0:24

Baba deyince...

İki heceden, birbirinin aynı iki sesten oluşan ve kolayca telaffuz edilebilen bir kelimedir ‘baba.’ Bir kelime olarak bu kadardır. Ama ifade ettiği mânâ üzerine ne çok şey söylenebilir. Ve bütün insanların üzerine bir değil, pekçok şey söyleyebilecekleri ender kelimelerden biridir: Baba.

İlk insan, ilk peygamber ve ilk baba

Vahiy ışığında tarihe bir göz attığımızda, hakikat tebliğcileri peygamberlerin baba ve oğul olarak başlarından geçen sınamalara verdikleri türlü türlü cevapları görürüz.

İlk insan ve ilk peygamber olan Hz. Âdem, aynı zamanda ilk babaydı. Ve yeryüzünün ilk babası, bir babanın yaşayabileceği en çetin imtihanı yaşamıştı. İki oğlundan biri olan Kabil, gitgide nefrete dönüşen bir kıskançlık yüzünden, kardeşi Habil’in kanını dökmüştü. Bir baba olarak Âdem, hem maktûl, hem de katil bir oğula sahipti.

Kendisi, kavmini ’ın dinine davet ettiği halde, oğlunun inkâr edenlerden olması ve tufanda boğulması gibi bir imtihanı göğüsleyen bir peygamberdi Nuh.

Daha çok genç yaşlarda iken hakikatı araştırarak, sorgulayarak bulan ve peygamberlerin atası olarak anılan, ancak kendi babasından tebliğine red cevabı almasına rağmen yine de davasından vazgeçmeyen biriydi İbrahim.

Babası ile bu şekilde imtihan edilen Hz. İbrahim, yıllar sonra bir baba olarak daha ağır bir imtihan sorusuyla karşı karşıya kalmıştı. İlerlemiş yaşında ’ın lütfuyla edindiği biricik oğlu İsmail’ini yine ’ın emriyle kurban etmesi isteniyordu kendisinden. O ise, bir peygambere yakışan itaatle emri yerine getirmeye razı olmuştu. Rabbinin rahmeti bu baba ve oğulu, yeryüzünün en şereflilerinin atası kıldı.

Ve Eyyub, sabır kahramanı. Mal mülk ve evlat sahibi iken, Rabbine güzel kullukta bulunması kavmince kıskançlıkla karşılandığında, samimiyetini yaldızlayacak bir imtihanla denendi. Malı mülkü ve sıhhatiyle birlikte, bir de oğlu alındı kendisinden.
Eyyub sabredenlerden oldu.

tarafından EyLüL 11.08.10 0:25

Son Peygamber-baba

Peygamberimiz aleyhisselâm ise babasını hiç görmedi. Kâinatın Efendisi, dünyaya yetim olarak geldi. Kıyamete kadar gelecek insanlara vahyi taşıyan o mübarek dudaklarından bir kez bile ‘baba’ kelimesinin dökülmemiş olması, ne kadar hüzün verici. O, ’ın en sevdiği kuluydu. Ve Rabbül âlemin kâinatı O’nun hatırına yaratmıştı. O’nun bir yetim olarak dünyaya gelmesinde Rabbimizin bilmediğimiz nice hikmetleri vardır şüphesiz.

O baba diyememişti ama baba olmuştu. Tertemiz bir hayat sürerek evlenmiş olduğu Hatice validemizle mutlu bir yuva kurmuşlar ve evlat sahibi olmuşlardı. Ancak kâinatın efendisi de, evlat acısının hüznünü tadanlardandı. Fatıma validemiz hariç, kendi sağlığında evlatlarının vefatını göğüslemek durumunda kalmıştı. O, oğlu İbrahim’i Cennet ül Baki’de kendi elleriyle kabre koyarken şöyle demişti:

[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.] “Kalp hüzünlenir, göz yaşarır, lâkin isyan yok”

Ptsi	Salı	Çarş.	Perş.	Cuma	C.tesi	Paz
				1	2	3
4	5	6	7	8	9	10
11	12	13	14	15	16	17
18	19	20	21	22	23	24
25	26	27	28	29	30

:( BaBa DeYiNCe ):

:( BaBa DeYiNCe ):

Geri: :( BaBa DeYiNCe ):