EFENDİMİZ'E SAV MİSAFİR OLMAK

Bu Ramazan ayında, Peygamber Efendimiz -sallâllâhu aleyhi ve sellem-’e misafir olsak... Açsa nurlu Medîne’nin kapısını…
Kubbe-i Hadrâ’nın gölgesinde sarmalasa rahmetine...
Hani
dünyanın dört bir yerinden gelen ümmetine, bizzat kendisi ikramlarda
bulunurdu ya… Bizi de alsa sahur sofrasına, bereketiyle şenlense
gönlümüz… Seherde tuğyân eden feyiz yağmurlarıyla yıkansa rûhumuz...
Hazret-i
Bilâl’in ezân sesiyle ferahlasak… Efendimiz -sallâllâhu aleyhi ve
sellem-’in mübârek râyihası ve müstesnâ sesinin huzuru ile kılsak sabah
namazımızı... Beraber rahmet-i Rahman’a el açsak, O -sallâllâhu aleyhi
ve sellem- duâ etse, biz “Âmin” desek...
Ashâb-ı
Suffe’de, O’nun rahle-i tedrîsinde mübârek dizine değse dizlerimiz…
Engin ilmine bıraksak kendimizi… Dünyanın fakirliği, bizim âcizliğimiz,
O’nun kalbinin zenginliğinde yok olsa…
Sonra
Medîne-i Münevvere’yi seyre çıksak, Hazret-i Rumeysâ’nın evinde
konaklasak… Kaylûle uykusuna daldığında bakmaya kıyamadığımız eşsiz
sîmâsının aydınlığında nurlansak… Alnında biriken inci tanesi terlerini
toplasak gönül dağarcığımıza…
Uyanınca nûr yumağı, rahmet pınarı ellerine döksek, hürmet ve muhabbetle abdest suyunu...


* * * Sonra Umre için Mekke’ye doğru yola çıksak, hicreti dinlesek, “ikinin ikincisi”
Hazret-i Ebûbekir’den... Tekbir sesleriyle yankılansa arz ve semâ...
Zü’l-Huleyfe’de ihrama bürünüp başımız eğik bir şekilde tevâzuyla
girsek, hüzünle çıkılan Mekke’ye...
Kâbe’yi, Efendimiz -sallâllâhu aleyhi ve sellem- ile beraber tavaf etsek, o âsâsıyla yıksa bir bir gönül Kâbemizdeki putları…
Safâ ve Merve arasında Hazret-i Hacer’in teslimiyeti karşılasa bizleri… İki rekat namaz kılsak, kara sevdâmız Kâbe’nin dibinde…
İftar
vakti, O’nun mübârek ellerinden aldığımız acve hurmasını paylaşsak…
Gönlümüzdeki kardeşlik duyguları perçinlense, omuz omuza kılsak akşam
namazımızı, hep beraber cemaatle…
Ertesi
gün Hira-Nûr’a çıksak, Hazret-i Cebrâil -aleyhisselâm-’ın önünde
Kur’ân-ı Kerîm okuyan Efendimiz’i dinlesek, âyetlerin mânâlarıyla
yoğrulsak, sükûtun sonsuzluğunda bir bir açılsa kâinât sahifeleri…
Hazret-i Hatice Annemizin getirdiği muhabbet ve fedakârlık azığıyla doyursak kalplerimizi…
Hira’dan inerken ağaçların ve taşların selâmını duysak…
Erkam’ın
evinde toplansak, îmânımız yoğrulsa Efendimiz -sallâllâhu aleyhi ve
sellem-’in nefesiyle... Sonra Safâ tepesinde buluşup mâzîden istikbâle
Efendimiz -sallâllâhu aleyhi ve sellem-’in ahlâkını anlasak ve
anlatsak…
O iki cihan seyyidi:
“-Bana kim inanır?” diye sorduğunda:
“-Biz inanırız, biz tasdik ederiz!” diye haykırsak çağlara...
Medîne’ye dönerken üç gün Sevr Mağarası’nda kalıp nûr menbaı müstesnâ kalbinin feyziyle ahlâk-ı Muhammedî ile tezyin olsak…
Nübüvvet
mührünün lemeân ettiği, âşıkların öpmeye doyamadığı o mübarek sırtında
kerpiçler taşıyarak inşâ ettirdiği Kuba Mescidi’nde hep beraber iki
rekât namaz kılsak…
Namazı müteâkip O bize dönüp:
“-Ramazan’da umre yapan, benimle hac yapmış gibidir.” muştusunu verse ve oracıkta sevinç gözyaşlarımız karışsa çöl toprağına…
Ramazân-ı Şerîf’in son on günü, “cennet bahçesi” mescidinde, Rasûlullah Efendimizle îtikâfa çekilsek... Gündüzlerimiz oruçla, gecelerimiz zikirle dolsa…
Ellerimizi açsak Rabbü’l-Âlemine:
“Rabbim,
işte kâinâtın en güzel mekânına kapattık kendimizi… Muradımızı
vermedikçe ayrılmayacağız bu kapıdan!.. Buradaki Habîb-i Mustafâ’n
hürmetine, bizi râzı olduğun kullarının arasına kabul et!..
Canlarımızdan daha öte olan biricik Efendimiz -sallâllâhu aleyhi ve
sellem-’in şânına lâyık ümmet eyle! Ümmet-i Muhammed’e birlik ve
beraberlik nasip eyle! İslâm’ın yücelmesinde, Sen’in yüce dininin
yeryüzüne yayılmasında bizleri hâdim eyle!.. Burada nasıl Rasûlü’nün
evinde bizi misafir eylediysen, Cennet’te de O’nun komşusu eyle! Âmîn…”

HALİME DEMİREŞİK