Tebrikler size, ey ehl-i namaz!..

Tebrikler size, ey ehl-i namaz!.. Namazda dâim olmayı, huşû
ile kılmayı, ilk vaktinde edâ etmeyi, kazaya bırakmamayı başarıyorsunuz mübârek
olsun!

Abdülkadir Geylânî Hazretleri’nin çilesinin son deminde gâipten bir ses
gelir:

“–Kulum, artık senden namaz emrini kaldırıyorum.”

Geylânî Hazretleri aldanmaz, kovar pis şeytanı!.. Dikkat buyurun “artık namaz
kılma” diyor; Âdemoğlunun daha derin zaafı olmasına rağmen “İçki iç, zina et!..”
demiyor, “Namaz kılma” diyor.

Mefhum-ı muhâlifinden yola çıkarsak, demek ki, namaz çok önemli bir kale
bizim için. Onu şeytan ele geçirse, pek çok günaha kapı açılacak yahut namaz
öyle kıymetli ki, onu bizden alsa, her şeye bedel, her şeye değer!..

Tebrikler, “Kör şeytan, git başımdan!..” dediniz ve namaz
kılmaya karar verdiniz! Her gün, her vakit bu savaşı yaptınız. Bazen sabahlara,
bazen yatsılara hücum etti, şeytan; bazen öğle ve ikindi namazlarına, bazen
akşamlara... Tebrikler! Her seferinde üstesinden gelmeyi başardınız.

Tebrikler! Namazları kazaya bırakmaktan kurtuldunuz. Tek tük derken epey fire
veriyordunuz namazlardan... Şeytan, her seferinde sizi aldatmayı başarıyordu.
Sabahları kalkmamak âdet oluyordu nerdeyse... Nicedir mahrumdunuz kuş sesleri
eşliğinde güneşin doğuşunu beklemekten... Özlemiştiniz iyiden iyiye, sabah
namazını hiç kaçırmamayı... Öğle ve ikindiler iyice karmaşıktı; okul, iş,
misafir derken bir bakıyordunuz namaz vakti çıkmış! Akşamlar yemek, yolculuk, TV
derken gelip geçiyordu. Yatsılar uykulara kapılmakla… Hayat gâilesi,
“gâile”liğini ortaya koyuyor muydu yoksa, şeytan, güzelim hayatınızın başına
çorap mı örüyordu? Biliyordunuz doğrusunu. Sonunda “Yeter!..” dediniz.

Tebrikler, gevşeyen her şeyi, büze büze toparladınız. Olması
gerekenleri...

Tebrikler, gafleti ve tembelliği yendiniz!..

Tebrikler, başardınız ezân okununca namazınızı hemen kılmayı!.. Nasıl derd
ediyordunuz bunu... Şu, bu derken saate baktığınızda namaz vaktinin son yarım
saatinin kaldığını yahut ilk bir saatinin geçiverdiğini görmekten nefret
ediyordunuz. Hele arkadaşlarla sohbet ederken, hele bilgisayar başındayken bunun
olması, rûhunuzu öfkeden deli ediyordu. Çok kızıyordunuz kendinize, çok!..
Nihayet yönetime el koydunuz. Atınızın alnının ortasına kurulmuş olan şeytanı
bir kırbaç darbesiyle attınız oradan ve yola düştünüz.

Tebrikler! Zaman disiplini oluşturmayı başardınız.
Tebrikler! Nihayet seheri, teheccüd vaktini ihyâ etmeyi problem olmaktan
çıkardınız, lezzete dönüştürdünüz. Akşam erken yatınca oluyormuş.
Peygamberimiz’in bu çok mühim sünnetini îfâ etmenin huzuru ve tadıyla, arada
kaçırsanız da mes’utsunuz, tebrikler!
Namaz, yarama ilâç, yanık yerime merhem,
Onsuz bütün dünya benim olsa istemem.
(Necip Fazıl Kısakürek)

Tebrikler, anladınız bunu.

Tebrikler! Ciddiye aldınız namazı. Ömrünüz tükenip giderken namaza dört elle
sarıldınız, tebrikler... Örnek oldunuz namaz hassasiyetinizle… Pek çok insanın
namazına vesîle oldunuz, sessiz ve derinden akışınızla… Mübârek olsun. Allah
Teâlâ dünyada, kabirde de ayırmasın namaz neşesinden.

Tebrikler! Saâdet-i dâreyn diliyoruz size…

Âyet-i kerîmede buyrulur:

“Onlar, Rablerinin rızasını dileyerek sabrederler, namazı kılarlar;
kendilerine verdiğimiz rızıktan, gizlice ve açıkça sarf ederler; iyilik yaparak
kötülüğü ortadan kaldırırlar; işte onlara bu dünyanın güzel âkıbeti, girecekleri
Adn cennetleri vardır; babalarının, eşlerinin, çocuklarının iyi olanları da
oraya girerler. Melekler, her kapıdan yanlarına girip:

سَلَامٌ عَلَيْكُمْ بِمَا صَبَرْتُمْ ۚ فَنِعْمَ عُقْبَى الدَّارِ

«Sabretmenize karşılık size selâm olsun; burası dünyanın ne güzel bir
neticesidir!» derler..” (er-Ra’d, 22-24)

Sabır, üç yerdedir, diyor erenler…

İlki bildiğimiz sabır; belâ ve musibet ânında kendimizi Allâh’a
isyandan korumak. Rızâ-yı ilâhîyi kazanmak niyetiyle susmak.

İkincisi, günahlara karşı sabır. Allâh’a karşı gelmek
korkusuyla mübah olana bile temkinli yaklaşmak!..
Sabır gösterilecek üçüncü yer, iyiliklerin devamı hususunda… Nefs-i
mülhemenin hâllerindendir ki, “Az da olsa devamlı olan” diye hadîs-i şerîfle
tavsiye edilen denge hâli… Sürekli elimizdeki üç-beşi tırtıklayıp duran şeytan
ve avenesine sabırdan bir set çekmek dirâyeti… Dirâyet, sabrın direği…
“Dâne toprak içre şiddet çektiğiyçün nîce gün
Baş çekip harmanlanır ârâyiş-i bûstân olur”

(Fuzûlî)

Tebrikler! Nicedir yüreğinizde bir tohum gibi sakladığınız sâlih ameller,
neşv ü nemâ buldu hayatınızda... Çiçek açtı, içinizde ne kadar ağaç varsa, bu
bahar…

Tebrikler! Teheccüde kaldırmak için çalan saatin alarmını her seferinde
erteleyerek ancak sabah namazında kalkabiliyordunuz. Her seferinde kınıyordunuz
kendinizi… Lâkin, birden bir ışık belirdi zihninizde bir gün. Madem nefsiniz
geri adım atmıyordu, siz ileri gitmeyi denemeliydiniz. Sabah namazı sonrası
işrak beklemeye bayılırdınız. Günün ilk ışıklarını yüreğinize salmakla
beslenirdi rûhunuz… Bu bekleyişe, geceki ertelemeleri eklediniz. Âdeta kazâsını
yapmaya başladınız.

Kırk dakikalık kerahat vakti bitip de işrak namazını kılınca, Kur’ân-ı Kerîm
okuyor yahut tesbih çekiyordunuz. Geçmiş derslerin kazaları... “Geceki her
erteleme için bir sayfa daha Kur’an okuyayım.” diyordunuz yahut “Bir devir daha
tesbih çekeyim.” diyerek uykuyu erteliyordunuz durmadan... Nefsiniz neye
uğradığını şaşırdı, bu mukavemeti beklemiyordu sizden... Tebrikler! Artık
alarmın ilk çalışında fırlıyorsunuz yerinizden... Nefsi adam etmenin yollarından
birini keşfettiniz, tebrikler...

Günâha yaklaştığını düşünen Müslüman, daha bir teyakkuzda olur. Günahtan uzak
olduğunu, emniyette olduğunu düşünen ise, çok çabuk aldanır. Bu emniyet hissi,
şeytan için kağıttan bir perdedir âdeta. Bir tırnak darbesiyle yırtıp açar onu..
Belki bu yüzden kabz hâlini, bast hâlinden üstün tutmuş bazı âlimler…

Bast hâlinde, o bahçe sahibi gibi, “Bunun mahvolacağını sanmam.” der
de ertesi sabah bahçesini yanmış bir hâlde bulur. (Bkz: Kehf,
32-42)

Kabz hâlinde ise, Firavun’un sihirbazları gibi duâya durur:

“-Ayaklarımızı sâbit kıl, üzerimize sabır yağdır.”

Firavunlaşan nefse:

“-Senin sözün bu dünyada geçer!..” der.

Böyle ümitsizlik ve karamsarlıktan sersemlemişken, böyle tir tir titreyen
ellerle bir şeyleri kırıp dökerim diye cam bardakları, kristal bardakları
taşımaya kalkmaz, sıcak çorbalara kaşık sallamaz. Üstelik içindeki muhabbet
eksikliği için Allah’tan af diler;

“–Sen, yâ Rabbe’l-Âlemîn, böylesi bir kulluğu hak etmiyorsun, sen ne
güzel kulluklar görmüşsün, ben Sana lâyık kullukta bulunamıyorum, beni
bağışla!..” diye yalvarır kara gecelerde, ıslak seccadelerde...

Tebrikler! Kabz hâlinden sağ sâlim çıktınız sahil-i selâmete... Yûnus
Peygamber gibi sarıldınız bir kabak yaprağına... Hasta bünyeniz iyileşti,
tazelendi. Nasıl da mahvetmiş sizi, balığın midesindeki sular, o hava...
Tebrikler!.. Yûnus -aleyhisselam-’ın duâsını hatırladınız da çıktınız o
karanlıktan.

لا إِلَٰهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحَانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ
“Sen’den başka ilâh yok, Sen sübhânsın, eksiksiz, kusursuz; ben
(ise), zâlimlerden oldum.” (el-Enbiyâ, 87)

“Bayramım imdi, bayramım imdi
Bayram ederler, yâr ile şimdi
Hamd ü senâlar hamd ü senâlar
Yâr ile bayram kıldı bu gönlüm”

(Hacı Bayrâm-ı Velî -k.s.-)


Tebrikler! Âyet-i kerime ile kınanan güruhtan olmadınız. Karaya çıkınca,
gerisin geri gitmediniz, bast hâlinde de hamd ile şükr ile rağbet ettiniz
Rabbinize... Emniyet hissine kapılmamak için mâtemlerin civarından
ayrılmadınız. “İnfak kuşu”nu koydunuz gönül kafesine; size hatırlatıp durdu:
“ihtiyaç fazlasını, ihtiyaç fazlasını…” (el-Bakara, 219) diye…

Tebrikler kardeşlerim!.. Kardeşleri olmaktan dolayı mesrur olduğum güzel
insanlar, eşref-i mahlûkât olma yoluna baş koydunuz. Mesâfe almaya da
başladınız. Artık o yolda ölseniz de umulur ki, Cenâb-ı Hak, tamamlamış gibi
muâmele eder. Şimdi tek bir hedefimiz var, değil mi?

“Ancak müslüman olarak ölmek” için bulunduğumuz noktada sabır göstermek...
Yine duâ, hep duâ.

رَبَّنَا لاتُزِغْ قُلُوبَنَا بَعْدَ إِذْ هَدَيْتَنَا وَهَبْ لَنَا مِنْ
لَدُنْكَ رَحْمَةً ۚ إِنَّكَ أَنْتَ الْوَهَّابُ

“Ey Rabbimiz, bize hidâyet verdikten sonra kalplerimizi saptırma ve
katından bize bir rahmet bağışla!.. Şüphesiz bağışı bol olan (Vehhab) Sen’sin..”
(Âl-i İmrân, 8)
Ayşenur Vural