YÜREK KRİZİ

[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]

Sadece
ekonomik kriz içinde değil, aynı zamanda bir yürek krizindeyiz; çünkü
başka milletleri taklide zorlanan milletler yürek krizine girer.
Yürek krizi en azından bir şuuraltı tortusu, bir kavram kargaşası meydana getiriyor…

“Eğri”
ile “doğru” öyle birbirine karışıyor ki, zamanla “eğri”yi “doğru”,
“anormal”i “normal” gibi görmeye başlıyoruz!Mesela normalde, şu
başörtüsü dayatması “normal” değil…Şu Ergenekon olayı normal değil…
Ekranlarda izlediğimiz “sanat çevreleri”nin aşk, arkadaşlık ve evlilik serüvenleri “normal” değil…

Medya
gruplarının birbirleriyle “çıkar savaşı” yapmaları neyse de bunun için
gerçekleri çarpıtarak halkı kandırmaları “normal” değil…
Bu kadar kısa sürede zenginleşmek kadar, bir gecede fakirleşmek de “normal” değil…

Yıllar boyu içinde öğütüldüğümüz “ekonomik kriz” bile “normal” değil…
Bunlar “doğru” da değil; ama çoğumuza “normal” ve “doğru”ymuşlar gibi geliyor…

Çünkü anormalliklere alışmaya başladık…
“Alışma”nın ardından “kanıksama” gelecek ki, yüreğimizi tümden kaybetmeden önceki “son durak” budur!..
Şimdilik sadece “yürek krizi”ndeyiz…

Hayata
neresinden bakarsanız bakınız, toplumsal bir “yürek krizi” içinde
yaşadığımızı görebilirsiniz.Biz bu “yürek krizi”ni aşmadan, ne siyasal
krizleri, ne de ekonomik krizleri aşabileceğiz!•
Peki, “yürek krizi”ni nasıl aşacağız?..
Elbette sihirli bir formül yok. Söyleyebileceklerim sıradan, aşağı yukarı herkesin bildiği şeyler…
Ama bilmek ile yapmak arasında büyük fark var.
•
Bir
kere her anlamda ve her alanda duyarlı olmamız gerekir…İnançlarımızın
temel örgüsünü içimize iyice sindirebilecek şekilde kendimizi eğitip
yetiştirmemiz gerekir…
Kendi olumsuzluklarımız öncelikli olmak
üzere, asla “nemelazım” demeden, tüm olumsuzluklarla sürekli mücadele
hâlinde bulunmamız gerekir…
Televizyona teslim olma alışkanlığımızı kırıp imanımızı şuur seviyesine getirecek eserlere yönelebilmemiz gerekir…

Ve
hayata analitik (ince eleyip sık dokuyan ve hayatı özümseyen) bir
gözle, dünle bugün arasında zaman zaman tarihsel karşılaştırmalar da
yaparak bakıp olayları tahlile kendimizi alıştırmamız gerekir…
“Bu
artıları kazanmak için neler yapmalıyız?” derseniz, hayat tarzımızı
biraz değiştirmeye var mısınız?Mesela, televizyonu mümkün olduğu kadar
kapalı tutup kitabı açık tutacak akşamların sayısını artırarak değişimi
başlatabiliriz…
Kültürel sohbetlere katılabiliriz…
Dostlarımızı ve arkadaşlarımızı “doğru” insanlardan seçmeye çalışabiliriz…
Kendimize öfkesiz, kinsiz, kavgasız, sevgi dolu ve kitaplı-kültürlü bir dünya kurup çevremizi kendi dünyamıza özendirebiliriz…
Daha
insancıl, daha hoşgörülü, sabırlı ve tutarlı davranmayı
öğrenebiliriz.Bunları söylemek kolay, yapmak zor diyeceksiniz…Elbette
öyledir…

Ama unutmayın: Her “normal” insan hayatta karşılaşabileceği
tüm zorlukların üstesinden gelebilecek kadar geniş ve gelişmiş bir
donanımla dünyaya gönderilir…

“Zor”luklar karşısında pes edenler,
kendilerinde var olan donatıyı ve yetenekleri keşfetmeyen, ya da
keşfettikleri halde tembellik sebebiyle (günde beş-altı saat televizyon
seyretmek gibi) geliştirmeyenlerdir…

Bu tipler her konuda yenilmeye
ve kaybetmeye mahkumdurlar.Şunu bilelim: Fert olarak “yürek krizi”mizi
aşmadıkça, milletten sosyal krizi, Ankara’dan ekonomik krizi aşmasını
beklemeyelim.Beklersek, boşuna bekleriz.Çare, bakanları değiştirmek
değil, kendimizi değiştirmektir!
•
Deprem korkusu, savaş korkusu, terör korkusu, domuz gribi korkusu, kene korkusu, kuş gribi korkusu, deli dana korkusu!.
.Dünya git gide bir “Korku İmparatorluğu”na dönüştü.Sorumsuzca tahrip ettiğimiz kâinat bizden intikam alıyor.
En
azından bundan sonrasını kurtarmak lâzım: Yeni bir duruşa, yeni bir
bakışa, yeni bir görüşe; kısacası yeniden dirilişe ihtiyacımız var!
Bu da Peygamber-i Âlişan Efendimiz’i yeniden keşfetmekle mümkün olacaktır.

Yavuz Bahadıroğlu