hz.yusuf ile züleyha

Züleyha'ya Sor Halet-i Aşkı

“Züleyha,Yusuf’a bir mektup yazmaya başlayınca Yusuf diye başladı, Yusuf diyebitirdi. Gördü ki hitaptan öteye geçemedi. Anladı ki aşkın nâmesindeser-nâmeden öte kelam yok. Ve Züleyha’nın lügatında Yusuf’tan ötesözcük yok.”
Züleyha!
Aynalara akseden, sanki duru birpınar. Bir bakan bir daha bakar. Zengin, güçlü ve nümayişkâr… Züleyha!Potifar’ın gözdesiyken, gözleri derin bir kuyuya meftun olup gözdendüşen, zaif köle diye takdim edilene zaafını izhar eden, aşkı aşikâr…
Züleyha!
Gömleği arkadan yırtan, Yusuf’u zindana atan Hakkı olmayana uzanan Müfteri, mütecaviz, hevâkâr…
Züleyha!
Kınayanlara : “ Benim yerimde olsaydınız siz de kınananlardanolurdunuz” diyerek Yusuf’un güzelliğini aşkına şahit getiren,Yaratıcı’nın cemalinin tecellisi olan o güzellik karşısında ellerinidoğrayan kadınların dillerini bağlayan, sadece yüreğini ve aşkınıkonuşturan Cüretkâr…
Züleyha!
Gülüşü sadakayken, Yusuf’unbir gülümsemesine dilenen, Leyla’nın, Şirin’in, Aslı’nın ve dahanicesinin maşuk olmak varken nasibinde; yâr gülşeninde güzeller goncagül iken, aşka düşen, dile düşen, derde düşen; Mecnun olan, Kerem olan,Ferhat olan bir kadın… Yüreği diken diken… Mahzun, mahcup, siyahkâr…
Züleyha!
Hergeleni: “Belki Yusuf’tan haber verir” diye dinleyen Beytü’l-ahzanında“Yusuf!..” diye inleyen Destan iken güzelliği bir vakitler Mısır’da;saçlarına a(ş)k düşen, gözgülerine küsen, Gözü yaşlı, yüzü yaşlınâlişkâr…
Züleyha!
Önce tutkuyla, sonrasında aşkla ve aşkında ötesine geçerek hayat-kader-irade dairesinde, varlıktan öte varlığıfark eden, bu fark edişle belâyı aşka ‘Eyvallah’ diyen bir tevbekâr…

*alıntı*