BÜYÜKLERİMİZ Mİ YAŞLI BİZ Mİ ?

tarafından **belinay** 11.09.10 22:22

[Linkleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]

Hepimizbiryolculuk içindeyiz. Hayatımızda çocukluk, gençlik, ihtiyarlık,kabirgibi konaklara geliyoruz. Şimdi bu yolculuğun ihtiyarlıkkonağınagelmiş yaşlılarımızı anlamak ve anlatmak istiyoruz. "Kime uzun ömür verirsek, onu ihtiyarlığa uğratır zaafa düşürürüz. Hiç düşünmüyorlar mı? YâsinSûresi 68. Özelliklebizgençler bol bol fotoğraf çektirir, resimlerin arkasınadörtlükler,duygulu cümleler yazar, "unutulmamak dileğiyle" deriz. Buhalimiz degösteriyor ki insandaki ebediyet hissi doğuştandır. Resimçektirmemiz,geçip giden zamanın bir iki karesini dondurmakisteyişimizden, yıllarsonra hatırlanmak, yâd edilmek isteyişimizdenkaynaklanıyor. Zamanınsu gibi akıp geçişiniresimlerimizde daha iyi anlıyoruz. Yıllar önceya da geçen seneçekilmiş bir resmimize baksak, şimdiki halimizleresimdeki halimizarasında dağlar kadar fark görüyoruz. Ya daannemizin-babamızın gençlikfotoğraflarıyla şimdiki hallerinikıyasladığımızda zamanla güçtendüştüklerini ve yaşlandıklarınıgörüyoruz. O zamanın gençleri bugününyaşlıları oldular. Şimdiningençleri olan bizler deileriki zamanın yaşlıları olacağız-Yaşlılarımız, "Neydik, ne olduk"derken, biz gençler de hiç yaşlanmayıphep aynı kalacağımızızannediyoruz. Ve bir zaman sonra yaşlanacağımızıunutuyoruz. Bu yüzdende yaşlılarımıza gereken değeri vermiyoruz. Nedersiniz? Acabayaşlılarımıza yeterince saygı gösteriyor muyuz? Onlarıanlamayaçalışıyor muyuz? Yaşlılarımızgün geçirmiş, hayatlarıboyunca pek çok tecrübeler edinmiş, ibretleralmış insanlardır. Güngelir biz gençler onların nasihatlerini fazladikkate almaz, kendifikirlerimizin daha doğru olduğunu düşünürüz.Onlar ne söylese aksiniyapar, öğütlerine zıt bir hayat çizgisiçizeriz. Çünkü bu konudabaşkalarının bizi yönlendirmesine tahammüledemeyiz. Kendifikirlerimize değer verilmesini ister, ne kadarkişilikli ve en doğruyubilen biri olduğumuzu ispatlama ve kabulettirme çabasına gireriz."Amca o senin dediğin eskidenmiş, şimdizaman değişti" der, o eşibulunmaz; fikirlerimizi uygulamaya koyuluruz.Kendi fikirlerimizlehareket ederken bazen öyle musibetlerlekarşılaşırız ki, büyüklerimizinnasihatlerini hatırlarız, aklımız dabaşımıza gelir. Sonra da "Onundediğini yapsaydım böyle olmayacaktı"deyiveririz yakınmalarımız vepişmanlıklarımız başlar. Tecrübelerine,bilgilerineher zaman muhtaç olduğumuz büyüklerimiz olmasaydı,hatalarla veyanlışlarla dolu bir yaşantımız olurdu. Hatta telafiedilemeyençıkmazlara, dönüşü olmayan yollara düşerdik. Onlaraihtiyacımızvar. Onların himayesine, nasihatlerine, dualarına,bilgilerineihtiyacımız var. Hayatımızda daha verimli/ daha başarılıbir insanolabilmemiz için, bize yol gösterici, ışık tutucu olanyaşlılarımızındeğerini maalesef bilemiyoruz. Kur'ân-ıKerim geçmişkavimlerden, onların başına gelen helak edici olaylardan,onlarınyaşadıklarından yani tarihten ibret almamızı istiyor. Çünkügeçmiştekiinsanların yaşadıkları tüm olaylar, onların iyi-kötü hayattecrübelerive geleceğe ilettikleri öğütleridir. Yaşlılarımız daaslında bize birtarihi anlatır. 20-30 yıl öncesinin tarihini... "Bizimzamanımızdaodamıza bir yaşlı gelse hepimiz ayağa kalkar, onu başköşeyeoturturduk.""Babamızın yanında ayaklarımızı uzatarak oturmaktanutanırdık" diyenbüyüklerimiz, bize tarihimizi ve kültürümüzü, hattaahlâkımızı öğretmeyeçalışırlar. Bizler, büyüklerimizin yanındakikendi davranışlarımızabaktığımızda, onlara yeterince saygılıolamadığımızı görüyoruz. Meselâ,otobüste otururken yanına bir yaşlıgelecek de, kendisinden yeristeyecek diye ödü kopan insanlar var.Böyleleri olaya çözüm yollan dagetirirler. Ya pencerenin camındanbaşını içeri çeviremez, yagazetesine gömülür, ya da uyumapozisyonlarına geçer. Belkigerçektenyorgundur. İşten gelmiş, ya da okuldan çıkmış, yorgunargındır. Nedenseyeni gelen nesil daha pasif, daha yorgun, daha bezginve çelimsiz...Nice yaşlılar görüyoruz ki, iki üç gence taş çıkartır.Görüyoruz bazen,yer vermek istediğimiz pek çok büyüğümüz de bizirahatsız etmekistemiyor. Yorulmuş olabileceğimizi, bizim oturmamızısöylüyor.Yaşlılarımız ayakta bile dinç, bizler oturduğumuz koltuktabileyorgunuz. İşten eve dönen, okuldan çıkan gençler, ilminedeplebaşladığını unutuyor, hazır büyüğümüz "sen yorulma" demişken,buvesileyle elimize geçen tembellik fırsatınıdeğerlendirmeyidüşünüyoruz. Aslındadaha genişdüşünecek olsak çok şey kaybettiğimizi göreceğiz. Yaşlımızayer vererekona duyduğumuz saygıyı ispatlamış ve onun hayır duasınıkazanmaya yolaçmış oluyoruz. Başkasının nefsini kendi nefsimize tercihetmek birmü'mini sevindirmek bizim için çok önemlidir. Ve bu fırsatlarher zamankarşımıza çıkıyor. Peygamberimiz(a.s.m.) "Bir gençbir yaşlıya yaşından dolayı hürmet ederse, onunyaşına varınca AllahüTeâla ona gençleri hürmet ettirir." buyuruyor. Heriyidavranışımızla geleceğe yatırım yaptığımızı unutmamalıyız. Ve,"Budünya yaptıklarımızın yankılanıp tekrar bize döndüğüdağdır."Büyüklerimize ne yaparsak, çocuklarımızdan onu görüyoruz. GünümüzdeBatıülkelerinde hastalar ve yaşlılar için huzurevleri, bakımmüesseseleriaçılıyor. Yaşlı insan, sağlıklı bile olsa, kendiçocukları tarafındankabul edilmiyor, ya tek yaşıyor ya dahuzurevlerine yerleştiriliyor. Bizimülkemizdede huzurevleri var ne dersiniz? Acaba insanlar yaşlılarıistemedikleriiçin mi huzurevleri açılıyor, yoksa huzurevleri açıldığıiçin miinsanlar yaşlılarını oraya yerleştiriyor? Sebebi ne olursaolsun her ikicevap da bizler için çok acı... Rabbimizinyarattığıvarlıklar arasında en kıymetlisi insandır. Ve insanların daen hürmetelâyık olanı yaşlılardır. Bu yüzden de yaşlılar Rabbimizkatında çokdeğerlidir. Rabbimiz onların hürmetine belaları def ettiğigibi, rızıktada bereket ihsan eder. Yani,yaşlıların rızkı bir aileiçin yük değil, aksine bereket vesilesidir.Bu yüzden geçimsıkıntısını, şunu bunu bahane ederek yaşlılardankurtulmaya çalışmak,birçok hayırdan mahrum olmak demektir. Heleyaşlılar anne baba isedurum daha da önemli bir hal alıyor. Zirainsanın en kıymetli varlığıkendi hayatı olduğu halde, anne babagerektiğinde hayatlarınıevlatlarına feda etmekten çekinmezler. Küçükkenkendisiiçin ana-babasının çektikleri zahmeti düşünen bir insan, hiçdeğilsebunun için ihtiyarlan düşünmeli, gereken hürmetigöstermelidir. Bir günbiz de yaşlanacağız. Ve gençken yaşlılarayaptıklarımız, yaşlandığımızdagençlerin bize yapmalarınıistediklerimizdir. Yarının gençleri bugünyaptıklarımızın hesabınısormak üzere bekliyorlar. Nasıl muameledebulunursak, öyle mukabeledebulunacaklar.

Hülya Kartal

Ptsi	Salı	Çarş.	Perş.	Cuma	C.tesi	Paz
				1	2	3
4	5	6	7	8	9	10
11	12	13	14	15	16	17
18	19	20	21	22	23	24
25	26	27	28	29	30