öZLeNMeYi öZLeR GiBi GiDiYoR...

tarafından EyLüL 11.08.10 23:29

Bu ayrılığa bir isim buldunuz mu? Şaşkın,perişan, bir tuhafım.bu ayrılığı tartamıyor yüreğim...

…Ve ramazan gider!
Nasıl da hasretle beklemiştik!
O ilk günün heyecanı neydi öyle!
İlk sahur...
İlk günkü acemilikler...
İlk iftar…
Teravihe durunca anlamıştım ki: “Ramazan geldi!”

Çocuklarımın heyecanı benden fazla.
Bu hareketlilik, olan biten ne?
Yeni bir âlem başlıyor, kolay değil.

Ta geceden kalkacaksın.
Gözlerini sile sile...
Uykularını döke saça sofraya oturacaksın.
İmsakiye nerede yahu?
Kaç dakika var?
Saatle başlayacak yeme içmeler saatle bitecek.
Sonra kafandan kalbinden sileceksin yeme içmeyi.

Gözlerine yeni bakışlar...
Kulaklarına yeni sesler...
Hayatına yeni hayatlar getireceksin.
Sen “yeni bir sen”sin, artık.

Merhaba ey yeni ay!
Merhaba ey tarifsiz sevinçlere gark eden, çocukluğumdan beri hep başka başka hoşluklarla gelen ramazan!

Gözlerim dolacak olur; ağlayamam.
Yıllar geçtikçe, içimde biriken ramazanların her birinin ayrı rengini görürüm.
Ama hepsini sevmişim.

Bütün ramazanlarla iyi geçindiğimi hatırlıyorum.
Yazın çatlasa da dudaklarım...
Kendimi serinlikten gölgeye atmaktan bin bir hale girsem de...
Ramazan gelir ve bütün bir âlem(im) fanustaymış gibi rahmetle iyice yüz yüze gelir.
Mahyalarda ışık ışık yansırdı ramazan ve ben oradan şehri selamlayan cümleler içimde… çoğalır, çoğalırdım.
“Oruç tut sıhhat bul.”

…Ve gazetelerde hemen her sene ramazanda suçların azaldığı yazardı.

Oruç her ne kadar kimilerini vursa da oruçlu pek öyle kimseye vurmazdı.
“Ben oruçluyum.” derdi.
Yani sadece yemeden içmeden değil; kötü sözden de kötü zandan da uzağım.
Ben bugün dostluğa...
Ben bugün kalbimden kalbine yolculuğa daha çok hazırım.

…Ve bir mahya daha düşerdi şehrin gecesine:
“Oruç bizi tut.”

Dilimi tut.
Elimi tut.
Belimi tut.

Unut gevezelikleri... Unut ellerinin tembelliğini... Işığın, güzelliğin, merhabanın, adam olmanın ucundan tut hele!
Hele bir başla! Elini çabuk tut!
El açacağın adresi bu ramazanda iyice öğren.
Sana ekmek uzatan fırıncının elinin arkasında gerçek eli zikirle, fikirle, şükürle hep hatırla.
Veren elin, ilk elin O olduğunu bil.

El elden üstündür.
"Üstün el"i bul.

Bir daha ramazana erişsek bile… o yeni bir ramazandır. Ona da şimdiden hazırlan bari. Eski ramazandan edindiğin güzelim alışkanlıklarını çoğalt, büyüt ve yeni ramazana kat onları da.

Kendi ramazanına sahip çık. Ebedi bayrama kazasız belasız ulaşmanın yollarını ara(yalım.)

Gidiyor ramazan, gidiyor…
Ne gözyaşlarım, ne dalıp dalıp gidişim durduruyor onu.
Aceleyle gelip giden bir sevgili... İşi var gibi.
"Bu kadar yeter!" der gibi.
Özlenmeyi özler gibi gidiyor.

Nedir, bilmiyorum; ama hayatımın en hızlı, en dokunaklı, en doymadığım ramazanı mı oldu ne?

Şu an dokunsanız ağlarım belki.
Kalem bile: “Gidiyor ramazan, gidiyor.” yazarken üzülmez mi?
İftar tebessümlerimiz neydi öyle...
Bu acıya, ayrılığa bir isim buldunuz mu: Ramazan gidiyor.

Bir sır gibi, Hızır gibi geldi öyle de gidiyor.
Etrafımdan sanki surlar yıkılıyor da açıkta kalıyorum.
Şaşkın, perişan, bir tuhafım. Bu ayrılığı tartamıyor yüreğim.

Ali HAKKOYMAZ

Ptsi	Salı	Çarş.	Perş.	Cuma	C.tesi	Paz
				1	2	3
4	5	6	7	8	9	10
11	12	13	14	15	16	17
18	19	20	21	22	23	24
25	26	27	28	29	30