KUN-OL

tarafından **belinay** 01.08.10 19:28

[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]

Kûn,
"ol", demektir. Mesela herhangi bir şahıs, yol kavşağına çıkar da,
gelen arabalara "dur" derse hiç kimse durmaz. Fakat trafik polisi "dur"
derse, arabalar durur. Kumandan "dur" derse, koskoca ordu durur.

Kâinatı yaratan ve yaşatan Allah "ol" deyince her şey olur.

Ol, der kar yağar. Ol, der ağaçlar çiçek açar. Ol, d...er
meyveler olgunlaşır. Ol, der kuşlar göçer. Ol, der balıklar yüzer. Ol,
der güneş açar. Ol, der rüzgâr eser. Kocaman galaksilerden, küçücük
atomlara kadar her şey O'nun emrindedir. Güneş sistemi ne kadar büyük,
mikroplar ne kadar küçük. O'nun için kolaylık zorluk yoktur. Her
yaratığın sinesinde "ol" emri vardır ki olmuş; yoksa olamazdı. Bazen
bir iş için, "olamaz, imkânsız" derler. Allah için imkânsız olan hiçbir
şey yok.

Dün olmayan gonca bugün dalında sallanıyorsa, bu bir
başka âlemden dünyamıza geldiğini gösterir. Dünkü yumurta bugün
civcivse, bir başka âlemden geldiğini gösterir. Allah yıldızları
gezegenleri kaldırıp gökyüzüne takmış. O'nun kudretine acziyet giremez.
Sinekteki sanat, Ay'ın Dünya etrafında dönmesinden basit değildir.

İşte
Müslüman dua ederken bütün bunları düşünerek dua etmelidir. Ayette
buyurulmuş ki: "Allah kuluna şahdamarından daha yakındır." Bu meseleden
bizim anladığımız mana şudur: "Allah, bizim hücrelerimizle, vücudumuzda
meydana gelen her bir faaliyetle bizzat meşgul oluyor. Allah bizi
meydana getiren her bir hücremiz kadar bize yakın." Bunu anlamayan bazı
insanlar "Allah dualarımı işitmiyor mu? Sesimi duymuyor mu?" diye isyan
ediyorlar. Allah'ın hâkimiyetini anlayanlar da bilir ki, kalbimizi
çalıştıran kalbimizden geçenleri bilir, dilimizi yaratan ne
söylediğimizi bilir, kulağımızı yaratan sesimizi işitir.

Allah
elimi kolumu felç etti. Buna isyan etmeye hakkım yok. Çünkü ben elimin
kolumun mecazi sahibiyim. Organlarımın hakiki sahibi Allah'tır. Ondan
gelene razı olmak lazım. Böylece insan rahat eder.

"Felç
oldum. Gezemiyorum. Araba kullanamıyorum. Köyüme gidip, bağımla
bahçemle uğraşamıyorum!" diye isyan etmek yerine, "Hastalık bu!
Vazifesini bitirince gider. Bu hastalık geldi. Beni oturup yazmaya
mahkûm etti. Ben burada hasta halimle yazıyorum. Kitaplarım, uzak
köylerde okunuyor. "Elhamdülillah." diyorum ve kalbim huzur buluyor.
Yıllar önce İzmit Körfezi'nde bir gemi battı. Öğrenciler öldü. Bir
öğrenci, gemiye yetişemediği, kaçırdığı için, kendi kendine çok kızmış.
Daha sonradan geminin battığını duyunca, gemiyi kaçırmasına mani ve
aslında "vesile" olan engellere şükretmiş.

Bir tanıdığım
anlatmıştı: "İşyerinde elektrik ocağını yanar vaziyette bırakıp eve
gelmişim. Aklıma geldiğinde vakit çok geçmişti. Hemen dükkâna
gittiğimde gördüm ki bir fare prize yaklaşmış, kısa devre olmuş, fare
ölmüş, sigorta atmıştı. Allah, fareyi sebep ederek dükkânımı kurtardı."

İşte hayat böyledir. Gidişatın kötü olduğunu düşünüp, üzülürüz;
ama sonradan anlarız ki her şeyin bir sebebi var. Zaten insan dikkat
ederse, en çok sıkıntı anlarında "Allah" diyor. Bu bile insanı teselli
etmeye yetmeli. "Ne güzel, isyan etmiyorum. Allah'a el açıyorum."
demeli.

HEKİMOĞLU İSMAİL

Ptsi	Salı	Çarş.	Perş.	Cuma	C.tesi	Paz
				1	2	3
4	5	6	7	8	9	10
11	12	13	14	15	16	17
18	19	20	21	22	23	24
25	26	27	28	29	30