Ben, Seni Sadece Biraz Hayal Ediyorum O Kadar.

tarafından EyLüL 24.07.10 13:03

[Linkleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]

Ben, Seni Sadece Biraz Hayal Ediyorum O Kadar.
Yazamam ki& Çünkü ben, Seni yaşamadım ki Her yazdığım, yaşadığım değil, ama belki& Zaten, taklit edemiyorum Öyle tahlile de gücüm yok Seni Sadece hayal benimkisi Sen gibi yaşamaktan, Seni anlamaktan uzaklarda Sadece hayal.
Uzaklarda dediysem, öyle çok da uzak değil aslında& Hatta pek ilginçtir, ama birçok sözüme ve görüşüme delil yapmışımdır
Seni Örnek diye Seni vermişimdir& İdeal diye Seni sunmuşumdur Bunca ayrılığıma karşın, apayrı kalmamışımdır
Sen,den Bunu, Senin beni sevişine bağlıyorum, zira Kişi, sevdiğiyle beraberdir. buyuran Sen,sin.
Madem, ben taklit edecek kadar bile sevememişken, Sen bunca dilimdesin; o halde, beni seviyor olmalısın. Ve bu beraberlik de, Sen,in beni sevişin hürmetine olmalı.
Yani ben Sen,inle değilim evet, ama Sen, benimle berabersin. Bu aynı, Ben, kuluma şah damarımdan daha yakınım!
(Kâf, 16) buyuran Rabbimin hâli gibi& Şöyle ki: O bana şah damarımdan daha yakınken, ben çoğu zaman Ondan gâfil kalırım&
Ve O nunla bunca yakın oluşumuz, benim Ona duyduğum sevginin değil, Onun bana duyduğu şefkatin neticesidir. Ümmetim, ümmetim! feryâdıyla, en zor zamanında bile beni duânın içine katışın da gösterir ki, Sen beni seversin.
Hatta bana Kardeşim!..
hitabıyla, asırlar öncesinden seslenişin de bundan. Ve işte Seni, bu yazı vesîlesiyle hayal etmeye durmam da, yine Onun bir lütfudur ki, pek âlâ başka bir durumda bulunuyor da olabilirdim.
Şimdi, mahzun bir çocuk canlanıyor hayalimde& Hani, babasını daha doğmadan yitirmiş; anasını ise, o kucaklanıp sevilmeye pek de muhtaç yaşında kaybedince, yalnız ve mahzun kalmış bir çocuğun bakışı...
Bu bakış, öylesine yakıcı geliyor ki bana, üstelik ne öksüz, ne de yetim değilken; bu iki hâlin ne anlama geldiğini hiç bilmemiş biriyken, gözlerim doluveriyor& O mahzun çocuğun, bir Nisan ayında doğuşu geliyor sonra aklıma& Seninle aynı ayda doğan arkadaşlarım, sanki Senin sıkıntı çekme sünnetini pek yoğun yaşıyor gibiler& Aklıma pek imtihanlı geçmekte olan bir ömür geliveriyor, biri Nisanda doğdum.
deyince& Bu ayın başında doğanlara Koç diyorlar. O çileli arkadaşlarıma, Koçum benim!deyip, espriyle karışık tesellî vermeye çalışırken, hep bir kolaylık ve kavîlik duâsı ediyorum gizlice& Bir yandan, Sendeki kavîlikten eser taşıdıklarını seyredip, saygı duyuyorum onlara& Babasız olduğun için sütanne bulmakta zorlanışın, dedeciğine sığınışın, düşmanların daha çocukluğunda kıymetini fark edip peşine düşmüşken, amcan Ebû Leheb tarafından horlanışın geliyor sonra aklıma& Seni fark etmiş olmak, düşmanlarına hayır getirmemişti& Seni fark etmemiş olmak da amcana& İşte o vakit, uyanıklığın da, uykunun da hayırlısını diliyorum tekrar tekrar...
Pek genç yaşında, onca emîn bir kişi olarak Haticeye tavsiye edilişin, ardından, aynı Haticeye, zevc olarak lutfedilişin& İlk vahyin titretişiyle evine koşman ve: Beni örtün! diyerek seslenişin canlanıyor gözümde& Heybet ve korkuyla titreyiş aynı bedende kendisine bu kadar yakışan ikinci bir insan gelmiş midir diye düşünüyorum& Huzurunda, heybetinden titreyen birine: Korkma, ben Kureyşten, kuru et ve ekmek yiyen bir kadının oğluyum!..
diyen o rahatlatıcı tavrını Vazgeçmeni isteyen amcana: Bir elime hilâli, diğerine de güneşi verseniz, yine de dâvâmdan dönücü değilim, ya bu dâva muzaffer olur, ya da ben bu yolda ölür giderim!..
diyen kararlılığını& Mescide pisleyen bedevîye gösterdiğin, ana şefkatinden kat kat öte merhametini& Sırtına işkembe yükleyen gâfile gösterdiğin eşi bulunmaz sabrını& Ve gözbebeği kızın Fatıma,ya, onca sevmene karşın, dünyalık hususlarda tâviz vermeyişini hatırlayıveriyorum işte Nedense, sevdiklerini toprağa verirken ağlayışından ziyâde, geride bırakıp gittiklerinin hâli geliyor gözlerimin önüne&.
Nedense, ağlayışından ziyâde, sana ağlayanların hâli acıtıyor içimi& Belki, Senden geriye kalmışlardan biri olduğum içindir, Senden ayrılmayı yaşamışların hâlini az-çok hissedivermem& Seni, hiç görmeden; sadece yaptıklarını ve yaşadıklarını duyarak tanımaya çalışmak tuhaf& Seni bizzat görüp, dokunup, kokunu duyup, sözlerini senin meclisinde, senin sohbet halkanda dinleyip de senden ayrılmış olanlar, şüphesiz pek çetin bir imtihan, pek ağır bir acı yaşamışlardır.
Fakat bu ağırlık, elbet Sen,inle birlikte bulunmanın hazzına ait bir külfettir. Kendimi, hem o hazdan, hem de o külfetten uzakta hissediyorum.
Hani biraz, Medine,ye, Seni ziyarete gidip gelen hacıların yüzünde oluyor sanki o acı& Ve ben bunu da anlayamıyorum, çünkü oralara gelmişliğim hiç yok& Zaten, öyle aman aman bir özlem de yok içimde, yanına gelmeye dair& Ben, Seni özlemeyi pek bilmiyorum& Sadece, özlemlerim arasına zaman zaman giren bir düşünce gibisin& Sadece bir-iki sefer, Medine,ye, yanına gelmeyi, oralarda sırf sana hürmet duygusuyla yalınayak yürümeyi ve topraklarının sıcağıyla ayaklarımın yanmasını& Sonra bir duânla o yanıkların geçivermesini hayal etmiştim, o kadar& Sonra, Sana dair yanıklık ya da özlem adına her ne varsa geçti gitti& Ben hasret denince, sevda denince Seni hatırlamıyorum ki& Sana yanmıyorum ki ben& Ve içinde bir yanık sızısı bile yokken mektup yazmak Sana, öyle zor ki& Ben Sana tâbi de değilim hem& Tâbi olmak sevmekle olur...
Ben Seni sevemiyorum ki& Âişeninki gibi bir kıskançlık var içimde& Ama kıskandığım Sen değilsin.
Sen değilsin, ismi anılınca içimi titreten& Sen değilsin, ayrılığıyla burnumun direkleri sızlayan. Ve Sana karşı böylesi donukken, yazmak Seni, öyle zor ki& Hani, hayal ediyorum ara sıra ama, diğer tüm hayallerimden vakit kalırsa& Öyle, arada bir yerlerde& Öyle, boşluk doldururcasına& Esas hayalim, biricik özlemim değilsin& Özlemek denince, aklıma gelen Sen değilsin& İşte bak gör, nerelerde geziniyorum ki, yolum da yurdum da uzak görünüyor Sana.& Yazdığım şu yazı da belki, uzaklığımı ve yabancılığımı îtiraftan ibaret& Hani tevâzulu tavır, kişiyi güzelleştirir ya& Hatta belki tüm bu dediklerim, birilerinin gözünde güzelleşmek arzusundandır, bilmiyorum.
Hani, ben Sana uzaklığımı haykırdıkça, insanların beni Sana yakın sandıklarını fark etmişimdir de belki, bundan yapıyorumdur bunca lakırdıyı...
Ne fenayım değil mi!? Ama yine de, hiç değilse, Sana yakınlığın iyi bir şey olduğunu fark etmişim&. Yoksa, kime ne yakınlığımdan ya da uzaklığımdan! Kime ne faydası var, Sana sevdalanmamın...
Ve kime ne zararı var, Sana el gibi kalmamın& İşte şu, hissettiği ve hissetmediği her şeyi, gevezelik ederek ortaya dökme huyumun bir neticesidir belki bu da& Böylece, herkese, her hâlimle âyân olmanın bir devamını yaşıyorumdur belki...
Günlerdir Seninle ilgili bir yazı yazmam gerekiyordu ve ben ne yazacağımı bilmeden, bekliyordum.
Senden bahseden bir yazı yazmak mecbûriyetinden ötürü pek ağırlaşmıştım. Zira, konu Sen olunca, öyle bir hadsizlik, öyle bir boşluk, öyle bir seviyesizlik çarpıyor ki, benden bana, yazmak bile istemiyordum.
Ne yazabilirdim ki, Sana dair, uzaklığımdan başka& Zaten bak, şimdi, ellerim kendiliğinden yazıyor sanki& Seni değil, Senden ayrılığımı yazmaya başlayınca işim kolaylaşıyor Oysa, az çok tadını tatmışımdır sevmenin& Sevince nasıl da dökülür kelimeler kağıda, az çok bilirim& Ve bilirim ki, Seni sevemediğimi yazmaktan başka çıkarım yok, bu noktada& Sana methiyeler ve şiirler döktüren âşıkların neler hisseder, nasıl bir ateşle yanar, hiç bilmem ben. Sen hiç, Ne yana baksam gördüğüm, biricik güzel!.. olmadın benim için... Sen hiç, gözümün biricik perdesi olmadın.
Her baktığımda gördüğüm yegâne sevgilim olmadın ki hiç& Hem, karnı açlıktan hiç sırtına yapışmamış, karşısına çıkan densizlere karşı Senin gösterdiğin sabrın zerresini bile, neredeyse hiç göstermemiş& Bir hurmayla doymasını bilmemiş& Bir söz taşına, başka bir söz taşıyla karşılık vermekten geçmemiş biri olarak ben, Senden aşkla bahsetmeye kalksam ne çıkar!? Tâifte taşlanışın ve buna rağmen sadece ellerini açıp, o kişiler için hayırlı bir nesil dileyişin, benim için çok uzaklarda bir hâl iken, Sana dâir sevgi cümleleri kursam ne çıkar?! Sevmek, benzeşmek değil midir? Kara gözlerinden, ay parlaklığını kıskandıran teninden, gül kokundan, inci dişlerinden, o hafif dalgalı saçlarından, hasır izi çıkmış gül yanağından hangi yüzle bahsedeyim ki!? Yumuşacık yastıklarda gömülüp kalmış, uykulu yüzümle mi?! Geceleri namaz kılarken şişen ayaklarını hangi yüzle anayım& Ayaklarım namaz kılmaya gitmekten bile bunca âciz kalırken, üstelik namaz kılmaktan yorulmak nedir, hiç bilmez ki...
Bunca bilmezlikle, Sen i yine de dilime dolasam ne çıkar!? Bu, gevezelikten başka bir şey mi olur?! Yediği önünde, yemediği dolaplarda bekleyen biri olarak ben, nereden bilebilirim ki, yarının rızkı için endişelenmemeyi ve kapısına her kim gelirse gelsin boş çevirmemeyi& Kendi açlığı pahasına, bir başkasını doyurmayı ben ne bilirim. Böylesine bilmezken, şimdi, sırf yazılması gerekiyor diye yazıyorsam Seni, ne çıkar?! Evet, konu Sen olunca yazmak, bana çok ağır!..
Ama işte! Sözü uzun etmeye gerek yok! Hâlim, vaktim, vaziyetim budur!.. Alnımda böylesine etiketten ibâret kalmışken «ümmetlik», nasıl olur da: Ya Rasûlallah! Ben senin ümmetindenim! Bana da şefaat et!..
derim?! Ama ben yine de derim ha, pek edepsiz ve pek pişkinim! Rabbimin Sevgilisi! Ben, Canımı bile işte böyle yarım yamalak, laftan ibaret bir sevgiyle severim. O hâlde, gel, Sen bu kötüyü, sana yakışan rahmetle, pek derin, yine de sev, ki Sen sevmezsen, Kişi sevdiğiyle beraberdir.sözünün müjdesine dâhil olmam mümkün değil& Bunca ayrılık içinde, tek bir şey var; işte, ondan şeksiz şüphesiz eminim: Hâlimin manzarası ne olursa olsun, Seni andığım her andan, mutlaka haberdarsın&. Ve selam göndermeye muktedir oluşumun biricik sebebi de ancak, Senin hasretle bekleyişindir.
* * * O hâlde, ey vazifeli melek!
Hadi, her zaman yaptığın gibi, götür selâmımı, o kadrini bilmekten âciz kaldığım Rasûller Efendisi,ne!..
O saf kula, o arş nuruna götür! De ki: Ey Allah,ın sevdiği! Ümmetinden Neslihan Nurun selamı var& Seni sevmekten âciz kalmış& Mahzunmuş, ama masum değilmiş; paklığını, saflığını yitirmiş& Hem ilmi, hem ameli, hem ibadeti eksikmiş& Kendisi de bıkmış bu hâlinden ama& Öyle-böyle, yine de arkandaymış& Yine de dilinde adın varmış& İşte, yine dilendi, yüzsüzlüğüne yüzsüzlük ekleyip, hem utanmadan, bir de şefaat diledi.
Salat ve

selam Sana olsun!.. dedi, Ey Allah,ın habibi! Salât ve selâm sana olsun.

[Linkleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]

alıntı.

Ptsi	Salı	Çarş.	Perş.	Cuma	C.tesi	Paz
				1	2	3
4	5	6	7	8	9	10
11	12	13	14	15	16	17
18	19	20	21	22	23	24
25	26	27	28	29	30