Ağlamak Anlamaktır

tarafından **belinay** 20.07.10 23:12

[Linkleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]

Yıl,
1935. Yer, Eskişehir, Odunpazarı semti. Karşı karşıya iki mektep var.
Birisi lise mektebi, birisi de Medrese-i Yusufiye. Lise mektebinin
avlusunu dolduran elli-altmış kadar kız talebe, Cumhuriyet Bayramı
kutlamaları için gösteri çalışmaları yapıyorlar. Gençliğin verdiği
coşku ve enerji ile, çığlıklar atıp, oyunlar oynuyorlar. Onlar,
hayatlarının baharında, bir çiçek gibi açılmış, etraflarına neşe ve
sevinç saçıyorlar. Ama neticede her biri bir çiçek olduğu için, bir
süre sonra solup gideceklerini, kuruyup döküleceklerini düşünmüyorlar.
Onlar düşünmüyorlar ama, onları düşünen birisi vardır.

Lisenin karşısında bulunan Medrese-i Yusufiyede ise, iman ilmi tahsil
ediliyor, ebedî saadet dersleri veriliyor. İşte bu medresenin demir
parmaklıkları arkasında bir ihtiyar vardır. Lise mektebinin
bahçesindeki gençleri seyretmekte, onların geleceğini düşünmekte ve
hazin hazin ağlamaktadır. Bir yandan bayram sevinci ve gençlik coşkusu
içinde gülüp eğlenen gençler, öbür tarafta onların güldüğüne ağlayan
yaşlı bir adam.

Yaşlı adam, gurbettedir. Kimsesizdir. Hiçbir dünyalık malı, mülkü,
evlâdı, iyâli yoktur. Üstelik, hiçbir suçu olmadığı halde hapse
atılmış, her türlü insânî haklarından mahrum edilmiştir. Ama, bir gün
olsun, kendisi için ne endişe etmiş, ne üzülmüş, ne de ağlamıştır.
Çelik gibi iradesi, kaya gibi metaneti, Hz. Eyyub (as) gibi sabrı
vardır. Ama o adam, şimdi bir çocuk gibi ağlamakta, gözyaşları
dökmektedir. Yanına gelip, neden ağladığını soranlara ve kendisini
teselli etmek isteyenlere de, “Beni yalnız bırakınız, gidiniz” diyerek,
yanından uzaklaştırır. Bir müddet kalbindeki hüzün ve gözündeki yaş ile
başbaşa kalır.

Yaşlı adam, gençlerin görmediğini gördüğü için, onların bilmediklerini
bildiği için ve onların anlamadıklarını anladığı için ağlamaktadır.
Sanki demir parmaklıklar arkasında bir sinema perdesi kurulmuş,
gençlerin geleceği perdeye aktarılmıştı. Yaşlı adam da şimdiki
gençlerin elli sene sonraki hâllerini bu perdeden seyretmektedir.
Gördükleri ise, gerçekten hüzün verici ve ağlatıcı sahnelerdir.

İstikbal sinemasının ibret sahnelerinde neler gördüğünü kendi
ifadesinden okuyalım: “Ve gördüm ki, o elli altmış kızlardan ve
talebelerden kırk ellisi, kabirde toprak oluyorlar, azap çekiyorlar. Ve
on tanesi, yetmiş seksen yaşında çirkinleşmiş, gençliğinde iffetini
muhafaza etmediğinden sevmek beklediği nazarlardan nefret görüyorlar,
kat’î müşahede ettim. Onların o acınacak hallerine ağladım.”

“Bilmek ağlatır, bilmemek aldatır.” Eskişehir hapishanesinin demir
parmaklıkları arkasından bakıp, elli sene sonrasını gören, bunu da
“Kat’î müşahede ettim” diyerek gördüklerinin hayal değil hakikat
olduğunu ifade eden Bediüzzaman Hazretleri, bildiklerine ve
anladıklarına ağlamaktadır.

Peygamber Efendimiz (asm), “Benim bildiklerimi siz bilseydiniz, az
güler çok ağlardınız” buyuruyor. Allah’ın dostu, Habibi, kâinatın
yaratılış vesilesi, insanların en üstünü, Kur’ân’ın methettiği,
meleklerin gıpta ettiği birisi, hayatta kahkaha ile gülmemiş, hep
tebessüm etmiş ama yüzünde tatlı bir hüzün halini de hiç eksik
etmemiştir. Demek ki insanın gülmek için pek az sebebi varken, ağlamak
için çok sebebi vardır. Bunu ancak bilenler anlar, onun için de
anlayanlar ağlar.

Hayatta kahkahayla gülen insanlar çok olduğu gibi, hüngür hüngür
ağlayanlar da çoktur. Kız arkadaşı kendini terk ettiği için ağlayan
gençlere, işini kaybettiği için ağlayan orta yaşlılara, bir kaza veya
tabiî âfet sonucu malını ve parasını kaybeden ihtiyarlara sık sık
rastlarız. Halbuki, gözyaşları bu kadar değersiz şeyler için
akıtılmayacak kadar kıymetlidir. Bu gözyaşları, Allah yolunda
dökülürse, kalp ve gönül kirlerini yıkamak için sarf edilirse, Cehennem
ateşini söndürmek için akıtılırsa, o zaman ağlamanın bir anlamı olur.
Bu gözyaşlarının her damlası, Allah katında çok değerli bir inci
gibidir. Allah için ağlayanlara melekler şöyle duâ ederler: “Allahım,
ağlayanı ağlamayana şefaatçi kıl.”

Nefis ve dünya hesabına ağlayanların gözyaşları ise, geçersiz akçe gibi
kıymetsizdir. Hiç kimsenin işine yaramaz, ağlayana da bir şey
kazandırmaz. Onların ağlamaları, çocukların kırılan bir oyuncak için
ağlamalarından farksızdır.

Abdil YILDIRIM

tarafından **RüveYde** 20.07.10 23:25

" Demek ki insanın gülmek için pek az sebebi varken, ağlamak
için çok sebebi vardır. Bunu ancak bilenler anlar, onun için de
anlayanlar ağlar. "

[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]
Gözyaşları hata,ve günahlar için akıyorsa,İslamin derdi ile dertlenince akıyorsa ne mutlu...
Allah ım bizlere hidayet et.Fani ömürlerin bitip ebedi hayatın başlayacağını bizlere unutturma ve" çok gülmek kalbi öldürür" diyen büyüklerimizden ders almayı nasip et.(Amin)
[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]

Ptsi	Salı	Çarş.	Perş.	Cuma	C.tesi	Paz
				1	2	3
4	5	6	7	8	9	10
11	12	13	14	15	16	17
18	19	20	21	22	23	24
25	26	27	28	29	30

Ağlamak Anlamaktır

Ağlamak Anlamaktır

Geri: Ağlamak Anlamaktır