RABİA -Yardım Et

tarafından Berzah 13.07.10 10:07

YARDIM ET

Allah Rasûlüne hizmet ederdi. Fakirdi ama, o kendisini dünyanın en zengin insanı kabul etmişti.

Yoksulluğun tanımını yeniden yaptıracak bir fakîr sahâbiydi Rabîa… Ka‘b el-Eslemî’nin oğlu. Suffe Ashâbı’ndan. Mescîd-i Nebevî’de yatıp-kalkardı. Allah Rasûlü’ne hizmet ederdi. Fakirdi ama, o kendisini dünyanın en zengin insanı kabul etmişti. Zira bütün gün Allah’ın sevgilisinin yanında, O’nun nûru etrafında pervâne olup dönerdi. Dünyanın hangi değeri bundan daha çok ederdi. Onun görevi yatsı namazına kadar sürer, yatsı sonrası herkes evine çekildiği zaman onun vazifesi de biterdi. Ama onun âşık gönlü Sevgili Rasûl’ün (a.s.) evinin kapısının eşiğinde bağlı, belki bir hizmet daha düşer diye öylece beklerdi. “Kapında bir gedâyım Yâ Rasûlallâh!” diye inlerdi. Bu Peygamber âşığı güzel insan Allah Rasûlü’nün tesbihlerini, tehlillerini, zikirlerini dinleyerek kendinden geçerdi. Bazen uykusu gâlip gelir Rasûlullâh’ın (a.s.) “Sübhânallâh! Sübhânallâh! Sübhânallâhi ve bihamdihi!” şeklinde uzayıp giden zikirlerini dinlerken, hemen oracıkta uyuya kalıverirdi.
Onun bu samimi, fedakar, çıkarsız hizmet aşkı, ümmetine düşkünlüğü ile nam salmış Allah Rasûlü’nü duygulandırmış ve Rabîa’yı, bütün ümmetin bir kez olsun duymak için canı dahil her şeyini feda etmekten çekinmeyeceği bir teklifle onurlandırmıştı.
“Yâ Rabîa! Dile benden! Ne dilersin?”
Rabîa şaşkındı. Ağlamaklı bir ruh haliyle bir an duraksadı. Sonra duyduğu sözleri bi kez daha zihninden geçirdi. Söyleyecek söz bulamadı. Çünkü onun Allah ve Rasûlünü hoşnûd etmekten başka bir hesabı yoktu. Yine de böylebir teklifi geri çevirmek olası değildi. Zira dilemesi, Mutlak Dileyici tarafından reddedilmeyecek bir güzelin dilemesiydi bu.
O an cevap vermekte acele etmedi Rabîa.
“İzin verirseniz bir düşüneyim Yâ Rasûlallah!Sonra size isteğimi bildiririm!” dedi, mahcup bir eda ile. Allah Rasûlü(a.s.) tebessüm ederek onun teklifini onayladı.
Bundan sonrası daha zordu Rabîa için. “Acaba ne istesem?” diye düşünmeye başladı. Kendi kendine yorumlar yapmaya başladı ve dedi ki: “Dünyalık istesem, bir gün yok olup gidecek. Rızkım ise ayağıma geliyor. Bana yetiyor. Allah Rasûlü’nün(a.s.) yanında olmak rızıkların en büyüğü. O iki cihan güneşi aleyhissalâtü vesselâm Allah(c.c.)’ın yanında hatırlı bir insan olduğuna göre, en iyisi ahretimle ilgili bir şeyler isteyeyim.” diye düşündü. Ve vakit kaybetmeden Rasûlullâh’ın huzuruna çıktı. Allah Rasûlü(a.s.) Rabî‘a’yı görünce gülümsedi ve sordu;
“Ne yaptı yâ Rabî‘a? Kararını verdin mi?”
Rabî‘a heyecanla bu soruyu cevapladı:
“Evet yâ Rasûlallâh! Düşündüm ve kararımı verdim! Ben sizden ahrette bana şefaat etmenizi, Rabbimin beni cehennemden âzad etmesini sağlamanızı diliyorum”.
Doğrusu Rabî‘a çok akıllıca bir istekte bulunmuştu. Bir peygamberden istenebilecek en değerli şeydi istediği.
Allah Rasûlü onu takdîr ederek bu konuda kendisini yönlendiren ya da akıl veren olup olmadığını sordu Rabîa’ya. O; “Seni peygamber olarak gönderen Allah’a yemin ederim ki; bunu bana kimse tavsiye etmedi!” cevabını verdi. Bu düşünceye nasıl ulaştığını detaylarıyla anlattı. Bunu Rabî’a’nın düşünmüş olması Allah Rasûlü’nü daha çok mutlu etmişti.
Rabîa’nın isteği gerçekten çok güzeldi. Ne var ki bu sadece Hz. Peygamber’in (a.s.) isteğiyle olacak bir şey değildi. Bu yüzden iki cihan güneşi, şefkat âbidesi uzun bir süre sessiz kaldıktan sonra Rabîa’ya dönerek şunları söyledi:
“ Tamam. İstediğini yapacağım. Ama sen de çok secde ederek bana yardımcı ol!” .
Rabîa ve arkadaşları Rasulullah(a.s)’ın değerini en iyi bilen, yüzleri ve kalpleri Allah’a(c.c.) ve ahiret gününe dönük Allah adamlarıydı. Her fırsatta ahiretlerini kurtarmayı Allah’ı ve Rasûlü’nü hoşnûd edecek işler yapmayı kendilerine şiar edinmişlerdi. Gariptiler, yoksuldular ama iç dünyalarındaki zenginlik, sultanları kıskandıracak boyuttaydı. Ne mutlu gariplere…..

Mustafa DEMİRCİ

Ptsi	Salı	Çarş.	Perş.	Cuma	C.tesi	Paz
				1	2	3
4	5	6	7	8	9	10
11	12	13	14	15	16	17
18	19	20	21	22	23	24
25	26	27	28	29	30