O An

tarafından EyLüL 05.07.10 19:10

[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]

Hasretle beklendi?ini bilmeyen çöl kaçk?nlar?na… Çölde devesini kaybetmi? olan bir adam?n hesab?n? yapal?m bugün. Çölden uzakta, ?ehrin elini uzatsan istedi?ini alabilece?in caddelerinde yürürken bu sorunun gerçek cevab?n? vermek hayli zor görünüyor. Versek de matematiksel bir cevap olur bu. Çöldeki adamdan deveyi ç?kar?p geriye kalan? kuru kuru hesap etmekten öteye geçemeyiz. Ancak bir deve s?rt?nda geçebilece?i çölden ç?kma ümidi devenin yular? gibi elinden kay?p gitmi?tir en ba??nda. Yal?n ayak kumlar?n ortas?nda kala kalm??t?r adam. Devesi, giderayak, sadece ümidini götürmü? de de?ildir; s?rt?nda ta??d??? yiyece?ini, giyece?ini, içece?ini de hiç lüzumsuz yerlerde dola?t?r?p durmaktad?r art?k. Yaya kald??? yetmiyormu? gibi, aç ve susuz da kalm??t?r; gecenin ayaz?na kar?? korunaks?z, gündüzün alev alev s?ca??nda gölgesizdir. Böylesi bir hesap kar??s?nda, devenin sahibi “Olmasa da olur!” diyebilir mi devesi için? “Amaaan, can?m sen de!” deyip gözden ç?karabilir mi devesini? K?rk y?l? a?an ömrümde ne bir deveye ihtiyac?m oldu ne de bir deve elimden kay?p gitti. ?u halde, çölde devesi kaybolan adam meselini anlamaktan fersah fersah uzaktay?m. Çölde devesini kaybeden adam?n, hiç ummad??? bir anda devesin yan? ba??nda bulunca ya?ad??? sevinci de hissetmekten çöller kadar uza??m. Ama az da olsa bir empati kurar?m diye çöle götürdüm akl?m?, uçsuz bucaks?z kum y???n?n?n orta yerinde b?rakt?m. Ne bir yöne dair ipucu var etraf?mda ne de bir yol görünüyor. Çöl ki, her an de?i?iyor, dönü?üyor. Vadiler tepe oluyor, tepeler bir anda düzle?ip kayboluyor. Hiçbir ?ey yerli yerinde durmuyor. Susuzluk had safhada. Ne bir dere ??r?lt?s? duyuluyor ne de p?nara giden patika umudu hayal edilebiliyor. Mecalim s?f?rlanm??; aya??m? yerden kald?rmaya halim yok; tek bir ad?m?m tonlarca yükü ta??mak gibi omzumda. Devem yoksa, hiçbir ?eyim ben. Varsa, ümidim var. Öyleyse, her ?eyin tükendi?i, dilimin dama??ma yap??t???, ayaklar?m?n kumlara gömüldü?ü, bak???m?n buland??? bir anda, aniden ba??n? munisçe üzerime do?ru uzatan devemin sürpriz varl???na ne kadar sevinmeliyim? Billur sular?n dilimi dama??m? ok?ay??? kadar… So?uktan buz kesmi? tenimi s?ms?cak örtecek battaniye kadar. Açl?ktan önümü göremez olmu?ken, a?z?ma ald???m s?cac?k bir lokma kadar.. Çölün öbür k?y?s?nda beni bekleyen, gözleri yolda kalm?? sevenlerimin yüzlerine yay?lan e?siz tebessümler kadar… En az bu kadar. Kesinlikle bundan kat kat fazlas? kadar. Yo, yo, s?caktan kavrulmu? tenimi, sususluktan çatlam?? duda??m? “daha daha daha”lar?n yetmeyece?i derinlikte bir serinli?e dald?rm?? kadar sevinmeliyim. Matematiksel bir hesab?n kurulu?undan s?yr?labilmi?se duygular?m?z, belki ?imdi o Nebevî tesellinin serinli?ine band?rabiliriz kalbimizi: “Bir kulunun günah i?ledikten sonra tövbe ederek hatas?ndan dönmesi kar??s?nda Rabbinizin ho?nutlu?u, sizden birinizin ?ss?z çölde devesini kaybedip tekrar buldu?u andaki sevincinden daha fazlad?r.” Belki daha önce de duyduk bu sözü. Ama çölde de?iliz nas?lsa diye, hiç çölde deve kaybetmedik diye, hem sonra kaybetsek ne olacak ki üstünkörülü?üyle geçip gittik o çölleri yeni ba?tan kurutan rahmet umutsuzlu?una vaha olabilecek Peygamber tesellisinin yan?ndan. Durup içmedik. ?çip kanmad?k o serinli?e. ?imdi biraz dural?m o p?nar?n ba??nda: O meselde çölde devesini kaybeden adam Rabbimize benzetiliyor. Kul ise deveye. Devesini kaybeden adam?n halini uzun uzad?ya anlat???m?n sebebi, Rabbimiz ile biz kullar? aras?ndaki ili?kiyi daha hissedilir k?lmakt?. Adam ile devesi aras?ndaki ili?ki ?iddetli ihtiyaç ekseninde derinle?iyor. Iss?z bir çölde adam devesine öylesine muhtaçt?r ki, vazgeçemez devesinden, gözden ç?karamaz devesini. Ben kulu ile Rabbim aras?ndaki ili?ki elbette ki ihtiyaç eksenli de?il; bana muhtaç de?il O. Ha?a; O’nun bensiz edemeyece?ini söylemek akl?m?n ucundan bile geçmez. Ama Rabbimin sad?k elçisi (asm), Rabbimle aramdaki ili?kiyi ihtiyaç eksenli bir meselle anlat?yor. Sanki ben O’na de?il de, O bana muhtaçm?? gibi anlamam gerekircesine… Neden ki? Rabbimin üzerimdeki rahmetini anlayay?m diye olsa gerek bu tersinden mesel. O öylesine ?efkatli ki üzerimde, beni kolayca gözden ç?karm?yor. “Bu kulum günah i?ledi, sürüden ayr?ld?. Olsun, ba?ka kullar?m var zaten!” isti?nas? rahmetle uyu?muyor olmal? ki böyle bir meselle anlat?yor Rabb-i Rahimimi bana. “Madem günah i?ledin, üstelik ?srarla ve bile isteye hata ettin, ne halin varsa gör!” denmeyi hak etti?im halde bile, benden vazgeçmedi?ini, yüz üstü b?rak?p arkas?n? dönmedi?ini bilmem gerekiyor olmal? Rabbimin rahmetinin derinli?ini anlamam için. Üstelik kaybolmu? deve ne bilir sahibinin bunca yolunu gözledi?ini diye hat?rlat?rcas?na, hem sonra cahilcesine sahibiyle birlikte kendisini de bo? yere çölde ölüme terk etti?ini bildirircesine, Rabbimin rahmetinden ümit kesme kusurumu bile rahmetinin serinli?iyle ba???lay?p, kazara O’na dönsem bile, seve seve yeni ba?tan beyaz bir sayfa açmaya haz?r oldu?unu görmem için anlat?lm?? olmal? bu mesel. Develer hâlâ çölde ve avare… Sahiplerinin kendilerinin hevesle bekledi?ini bilmeksizin yanl?? yollarda yürümekte… Ah, bir bilseler ne kadar sevinç borçlu olduklar?n? Sahiplerine.

Senai demirci

[Linkleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.] ve Du@ iLe [Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]

Ptsi	Salı	Çarş.	Perş.	Cuma	C.tesi	Paz
				1	2	3
4	5	6	7	8	9	10
11	12	13	14	15	16	17
18	19	20	21	22	23	24
25	26	27	28	29	30