LÂNET

Sözlükte "kovma, hayırdan uzaklaştırma" anlamına gelen lânet, dini bir kavram olarak dünyada Allah'ın rahmet ve yardımını kesmesi, âhirette ise cezalandırması demektir. Allah'ın dışındaki varlıkların lâneti ise, genelde beddua anlamını taşımaktadır. Kur'ân'da beyan edildiği üzere Allah'ın lânetine; kâfirler (Bakara, 2/89, 161) Yahûdîler (Nisâ, 4/46), zâlimler (Â'râf, 7/44), şeytan (Hicr, 15/35), Allah'ın indirdiklerini gizleyenler (Bakara, 2/159), namuslu kadınlara zina iftirasında bulunanlar (Nisâ, 4/93), münafıklar (Tevbe, 9/68), Âd kavmi (Hûd, 11/60), Firavun ve adamları (Hûd, 11/99), Allah'a ve Rasûlüne eziyet edenler (Ahzâb, 33/57), Allah'a verdikleri sözde durmayanlar ve yeryüzünde bozgunculuk çıkaranlar (Ra'd, 13/25), yalan haber yayanlar (Ahzâb, 33/60-61) uğrayacaklardır. Hadislerde Allah'ın Peygamberinin veya meleklerin lânetine uğradığı ifade olunanlardan bir kısmı şunlardır: Ana-babasına sövenler (Müslim, Edâhi, 44), hırsızlar (Buhârî, Hudûd, 7, 13; Müslim, Hudûd, 7), araziler arasındaki sınırı değiştirenler (Müslim, Edahi, 44), içki içenler (Ebû Dâvûd, Eşribe, 2; Müsned, I/316), livâta yapanlar (Ahmed, I, 309-317). Hz. Peygamber'in lânetlediklerinden bir kısmı şunlardır: Faiz yiyenler (Buhârî, Libas, 86, 96), atışlarda canlıları hedef yapanlar (Müslim, Sayd, 60), hayvanların organlarını kesenler (müsle) (Buhârî, Zebaih, 25), kadına benzemeye çalışan erkeklerle, erkeğe benzemeye çalışan kadınlar (Buhârî, Libas, 61), vücutlarına dövme yapanlarla yaptıranlar (Buhârî, Libas, 82), ölünün arkasından ağıt yakıp üstünü başını yırtanlar, ağıt alameti olarak saçını kazıtanlar veya bağırıp çağıranlar. (M.C.)