...Hüzün...

tarafından Kardelen K... 11.04.10 16:50

....Hüzün...

[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]

bugün günlerden hüzün
yer hüzün ülkesi
intiharda bileniyor duygular hüzünlü bir karanlığa
dolaşıyorum gelişigüzel
ayağımın altında dallar eziliyor
hüzün kırılıyor yalnızca
hüzün alıp hüzün satıyorum
kazancım hüzün
kaybım da
gül uzatıyor küçük bir kız
“al bunlar en güzelleri
adları hüzün çiçeği
hüzün kokarlar aynen hüzünlü gönlün gibi…”
ağaç olsam hüzün dökülüyor yapraklarımdan
yağmura koşsam hüzün boşanıyor üstüme
bıraksam kendimi kaçsam oradan
yok olası hüzün koşuyor ardımdan!

BU HÜZÜN SEVGİLİYE DİYİL !

Sevdiğimiz eşyayı, dostları yada sevgiliyi.
Sonunda yürekte kalan hep ayni duygu, hüzün…
Çünkü yitirilene alışmışızdır, sevmişizdir, bizimle olan beraberliği keyiflendirmiştir. Çünkü o beraberliğe değer vermişizdir.
Ya o güzelliği yasarken; paylaşımı, keyfi, sevmeyi ve sevilmeyi birlikte hissederken…
Hep korkmaz miyiz? İçimizi en güzel anlarda bile hep sarmaz mı?
Ya biterse? Ya yok olursa bu güzellik?; endişesi..
Tabii ki bitecek. Yaşadığımız mutluluklar, hüzünler hep bitmedi mi?
Hep yerine başka başka hüzünlere, mutluluklara bırakmadı mi?
Gene ayni korkular, ayni endişeler…
Peki sahip olduğumuz güzellik için yitirme korkusuyla ağlamak niye? Kime? Ne için ? Biliyor musunuz? Dökülen göz yaşları sadece kendimiz için..
O değere sahipken de, yitirdiğimizde de..
Çünkü bizi asil korkutan YALNIZLIK..
ELLERIMI HER UZATISIMDA BOSLUKTA KALIYOR, HER GUN KURDUGUM DUSLER HEP BOSA CIKIYOR, NE OLDUGUNU BILMIYORUM AMA, BIRILERI DUSLERIMDE HICKIRARAK AGLIYOR…

Yorgunum..

Anılar arası saklambaç oynadığım bir istasyonun
son yolcusuyum belkide.

Akvaryumun içinde tıkılıp kalmış hayatlar;
Işığı gören ama hep camlara vurup kanayan yitik hayallerle doluyum.

Mutluluk içindi tüm yeminlerim…

Biri gelecek üzüntülerimi,yıkılmışlıklarımı,kederimi alacak götürecekti.Çok uzaklara…..
Düşüncelerim çocuksu muydu ben mi hiç büyümemiştim bilmiyorum!…
Olmayacak hayallere sığındım, masalların başkahramanı değil belki ama, en azından mutlu biten sonun da düşen 3 elmadan biri benim olsun istedim.
Yorgundum, hem de çok yorgun kaldıramayacağım mutsuzluklar vardı omuzlarımda, güçsüzlük mü denir bilmiyorum ama taşıyamıyordum.
Mutluluk bana gelmiyorsa çevremi sarsın istedim.
Yakınım olan bana yansıyacak yüzlere dağıttım mutluluğu, mutlu da oldum bu sayede ama gel gör ki masalların

sonunda ki 3 elmadan biri canımı acıttı…
Hayat bir masal ben bir figüran, mutluluk başroller de ben ise görünmeyen kahraman…

Bütün mesele hazır olmakta…
Serçenin ölmesinde bile bir bildiği vardır kaderin!..
Şimdi olacaksa bir şey yarına kalmaz, yarına kalacaksa bugün olmaz…
Bütün mesele hazır olmakta…

Madem hiçbir insan bırakıp gideceği şeyin gerçekten sahibi olmamış,
Erken bırakmış ne çıkar, ne olacaksa olsun…

...
Oysa düşlemek ne güzeldi çocukken.
Nerden bilirdim yaşamın
Böyle parçalanarak süreceğini
Ve ömrümün,kendimi toplamakla geçeceğini...

Bir yap-bozum sanki,
Tek parçamı bile bulamadan,
Yeniden dağılıveriyorum.
....

hayat kolay değil ağlarım ağlarım
bunu daha çocukken anladım anlatamadım
Offfff…. hangi birine yanayım
hangisini anlatayım
geceler

...alıntı...

Ptsi	Salı	Çarş.	Perş.	Cuma	C.tesi	Paz
				1	2	3
4	5	6	7	8	9	10
11	12	13	14	15	16	17
18	19	20	21	22	23	24
25	26	27	28	29	30