FAHŞÂ

Sözlükte "çirkin ve aşırı olmak" anlamına gelen fuhuş İslâmî literatürde kelimenin sözlük anlamıyla da bağlantılı olarak, aşırı derecede çirkin söz ve davranış büyük günah, edeb ve ahlâka aykırı olup dinen yasaklanan her türlü kötülük ve çirkinlik anlamında kullanılmaktadır. Kur'ân'da bu kökten türeyen fahşâ, fâhişe ve fevâhiş kelimeleri yirmi dört yerde geçmektedir. Çoğunda yukarıdaki anlamlarda, bir kısmında ise kinaye yoluyla zina, livâta, sevicilik gibi çirkin ve yüz kızartıcı fiiller kastedilmektedir (Nisâ, 4/15, 19, 25; Neml, 27/54; Ahzab, 33/30; Talâk, 65/1). Hadislerde de fuhuş kelimesi ve türevleri Kur'ân'daki gibi farklı anlamlarda kullanılmaktadır (Buhârî, Edeb, 38/, 39, 48; Müslim, "Birr", 37, Selâm, 11; Tirmizî, "Birr", 47, 59). Ancak, fuhuş ve fahişe kelimeleri zamanla İslâmî kaynaklarda yukarıda tanımlanan terim anlamını kazanmıştır.

İslâm'ın amaçlarından biri de neslin korunması, sağlıklı bir toplumun oluşturulmasıdır. Bu bakımdan fuhuş ve fuhşa götüren bütün davranışlar yasaklanmış (İsrâ, 17/32) mü'min erkek ve kadınların gözlerini haramdan sakınmaları, kadınların tahrik edici bir şekilde giyinip süslenmemeleri emredilmiş, ayrıca kadının erkeğin cinsî duygularını uyandıracak şekilde yürümesi de hoş karşılanmamıştır (Nûr, 24/30-31). İslâm'da ferdin cinsi ihtiyaçları tabii bir ihtiyaç olarak görülmüş, evlilik kolaylaştırılmış, fuhşu kolaylaştıran ve özendiren yollar kapatılmış, ayrıca bu yönde gerekli sosyal ve hukukî tedbirler de alınmıştır. (M.C.)