ECİR

Bir fıkıh terimi olarak "kurulan bir iş akdine istinaden, ücret karşılığı belirli bir işi gören işçi" anlamına gelir. Ecîr, yapılan işin ölçüsüne göre ecîr-i hâs ve ecîr-i müşterek kısımlarına ayrılır.

Ecîr-i Hâs: Yapılan iş sözleşmesi işçinin belli bir süre işveren için çalışmasını konu alıyorsa, yani işçinin belli bir zaman diliminde emeğini işverenin emrine tahsis etmesi gerekiyorsa, bu işçiye ecîr-i hâs denir. Böyle bir işçi, emeğini tahsis ettiği zaman diliminde başka bir iş yapamaz. Günümüzdeki devlet memurları, sanayi ve tarım kesimi işçileri ile günlük işçiler bu kapsamda mütalaa edilir. Ecîr-i hâs, çalışmaya hazır bulunmakla ücrete hak kazanır. Bu nedenle, işverenden kaynaklanan sebeplerle işe başlayamazsa yine de ücreti hak eder.

Ecîr-i Müşterek: Yapılan sözleşme, işçinin belli bir süre emeğini tahsis etmesini değil de, belli bir işi görmesini konu alıyorsa, o takdirde bu işçiye ecîr-i müşterek denir. Bu tür bir sözleşmede işçi, aynı anda birden fazla iş sözleşmesi yapabilir. Terzi, dişçi, doktor, tamirci gibi ücret karşılığı bir hizmet ifa eden esnaf ve sanatkarlar; ücret karşılığı iş takibinde bulunan vekil ecîr-i müşterek grubunda yer alır. İşi tamamlamakla ücrete hak kazanır. (İ.P.)